آرامبخشی خفیف و متوسط توسط دندانپزشک اطفال

همانطور که در ضد دردهای غیر مخدر به یکسری داروها اشاره کردیم و توصیه های دندانپزشک اطفال را برایتان یادآوری کردیم، حال به ادامه می پردازیم. دندانپزشک اطفال برای انجام پروسه دندانپزشکی باید آرامبخشی لازم را در کودک به وجود آورد. اما به طور کلی این آرامبخشی خفیف به چه صورت انجام می شود؟ در چه مواردی کاربرد دارد؟

آرامبخشی خفیف، شرایطی وابسته به دارو می باشد که در طی آن بیماران دستورات شفاهی به طور طبیعی پاسخ می دهند. اگرچه ممکن است عملکرد شناختی و تعادل و مختل شده باشد ولی عملکرد قلبی عروقی و تنفسی او تاثیر نپذیرفته است.

آرامبخشی متوسط، کاهش هوشیاری وابسته به دارو می باشد که بیماران در طی آن به طور هدفمند به دستورات شفاهی (مصل چشمهایت را باز کن چه به تنهایی چه به همراه با تحریک لمسی خفیف ـ یک ضربه سبک به روی شانه یا صورت ، پاسخ می دهند. این مساله که هوشیاری نباید از دست برود، جنبه مهمی از توصیف آرامبخشی متوسط می باشد. داروها و تکنیک هایی که به کار می روند می بایستی دارای حاشیه امنیت کافی بوده احتمال از دست رفتن ناخواسته هوشیاری بسیار بعید باشد.

دربیماران بسیار کوچک یا آن هایی نقص جسمانی یا ذهنی دارند و معمولا انتظار نمی رود که توانایی پاسخ دادن به دستورات شفاهی را داشته باشند، حداقل کاهش سطح هوشیاری باید انجام شود. متاسفانه این امر معمولا با نیاز ما برای غلبه بر مشکلات اصلی و احساسی این بیماران در تضاد بوده که سطوح آرامشبخشی عمیق تر یا بی هوشی عمومی را ضروری می سازد. توجه داشته باشید که در آرامبخشی متوسط کودک ممکن است در وضعیتی باشد که چشم هایش به طور موقتی بسته شوند؛ با این وجود کودک به دنبال تحریکات دردناک خفیف نظیر تزریق بی حسی موضعی، پاسخ هایی مثل گریه کردن و واکنش های پس زدن را نشان می دهد. در این سطح آرامبخشی، پس زدن محرک های دردناک و گریه کردن غالب هستند. در حالی در سطوح آرامبخشی عمیق تر ممکن است فقط موجب پس زدن رفلکسی یا پس زدن رفلکسی و ناله کردن شود. اگر تحریک پذیری همانطور که توضیح داده شد، به خصوص به دنبال تحریکات دردناک متوسط (مثل نیشگون گرفتن عضله ذوزنقه ای) رخ ندهد، کودک در وضعیت آرامبخشی عمیق است. باید طبق دستورالعمل ها نظارت و کنترل شود.

مطالب مرتبط :

کنترل دردهای شدید با اپیوئیدها

درد و عفونت در دندانهای شیری

كاهش درد دندان درآوردن اطفال