آسپرین

با معرفی آسپرین از سال 1899 به عنوان یک سالیسیلات کاربرد وسیع آن به لحاظ خاصیت تسکین درد، ضد تب، ضد پلاکت و ضد التهاب مورد توجه بوده است. به توصیه پزشک اطفال، علی رغم ظهور داروهای جدیدتر، آسپرین همچنان یک داروی استاندارد در مقایسه با سایر ضد دردها باقی مانده است.

مهمترین عوارض جانبی آسپرین، که دندانپزشک اطفال اشاره می کند، شامل تغییر در انعقاد به وسیله مهار غیر قابل برگشت تجمع پلاکت ها، اختلال معده و گوارش، حل نمودن لخته و خیلی به ندرت واکنش های حساسیت نظیر کهیر، آنژیوادم عصبی، آسم یا آنافیلاکسی است. خواص ضد انعقادی آسپرین به ندرت در کودکان ایجاد مشکل می کند؛ با این حال چون یک دوز منفرد آن می تواند خونریزی را افزایش دهد، تا حد امکان نباید قبل از جراحی استفاده شود. باید از کاربرد آسپرین در مبتلایان به اختلالات خونریزی دهنده یا پلاکتی، یا آن هایی که داروی وارفارین یا داروهای مشابه را مصرف می کنند، اجتناب شود.

اثرات معدی ـ روده ای آسپرین، رایج ترین مشکلی است که با آن مواجه می شویم و ممکن است که با تجویز دارو همراه با غذا یا به صورت پوشش دار یا به صورت تامپون این اثرات به حداقل برسند. هرچند جذب دارو نیز ممکن است تحت تاثیر قرار گیرد. واکنش های بسیار شدید آلرژیک، اغلب در بیمارانی که سابقه آسم، آتوپی یا پولیپ بینی دارند دیده می شود که باید از کاربرد آن در بیمارانی که چنین تاریخچه ای را دارند اجنتاب ورزید. احتمال همراهی آسپرین با برخی بیماری های ویروسی، سبب بروز سندرم Reye می شود. بنابراین بسیاری از دندانپزشکان جانشین های آسپرین را به خصوص در کودکان تجویز می کنند.

دوز : دوز توصیه شده به منظور ضد درد و ضد تب در کودکان 10-15 میلی گرم در فواصل هر 4 ساعت است تا به مقدار کلی 60-80 میلی گرم بر کیلوگرم در روز با حداکثر دوز 4 گرم در روز محدود شود.

مطالب مرتبط :

ضد درد های غیر مخدر چیست؟

نقش تنگ کننده های عروقی در دندانپزشکی ترمیمی

نقش دندانپزشک اطفال چیست؟