دندانپزشک ترمیمی با لیزر بیان می گوید که بعد از یک هفته شکل گیری کلاژن جدید شروع شده، فیبرهای PDL فراهم شده یکی می شوند و در نتیجه دندان جابجا یا ریپلنت شده ثابت می شود.
در ادامه دندانپزشک ترمیمی با لیزر اشاره می کند که بعد از 2 هفته ترمیم فیبرهای اصلی همچنان ادامه می یابد تا تقریبا دو سوم از استحکام مکانیکی PDL دوباره به دست آید. در دندان های جابجا شده ای که خونرسانی به آن ها قطع شده رشد عروق جدید در داخل پالپ 4 روز بعد از آسیب شروع می شود و در دندان های با اپکس باز با سرعت تقریبی 0.5 میلی متر در روز ادامه می یابد. خونرسانی مجدد معمولا به طور مشخصی با اندازه سطوح پالپو پریودنتال، تحت تاثیر قرار گرفته، اغلب در دندان های با اپکس باز کامل و قابل پیش بینی می باشند. وقوع این امر به طور فزاینده ای با کمتر شدن قطر کاهش می یابد و در دندان های با سوراخ اپیکالی باریک تر نادر است.
آسیب های کوفتگی
در آسیب های جابجایی پیچیده همراه با له شدگی (کوفتگی) یا صدمات دیگر به PDL، برای مثال خشک شدن بعد از بیرون افتادن دندان، پیامدهای پیچیده ای ممکن است رخ دهد که منجر به تحلیل ریشه شود. این فرایندها به علت از دست دادن لایه سمنتوبلاست محافظت کننده و سلول های باقی مانده اپی تلیالی مالاسز در امتداد سطوح ریشه به علت حوادث تروماتیک اتفاق می افتد.
وقتی که این لایه های سلولی ناپدید می شوند، استئوکلاست ها و ماکروفاژ ها به منظور حذف PDL و سمنتوم صدمه دیده بر روی سطح ریشه، افزایش یافته منجر به تحلیل ریشه می شوند.
برای تعیین میزان پیشرفت ترمیم و یا شروع عوارض مشکلات، معاینات رادیوگرافیک و کلینیکی مفصل باید در فواصل زمانی خاص انجام شود تا مشکلات تشخیص داده شوند. در این رابطه، روش های معاینه کلینیکی، مانند مشاهده تغییر رنگ تاج، لقی دندان، پاسخ به تست دق و تست حساسیت و معاینه رادیوگرافیک ضروری می باشد. تصاویر رادیوگرافیک بسیار مهم هستند چرا که اغلب مشکلات تنها از طریق رادیوگرافی قابل تشخیصند. البته معاینه رادیوگرافیک در صورت عم استفاده از تکنیک صحیح به راحتی منجر به یافته های منفی کاذب می شود. بنابراین یک تکنیک رادیوگرافی استاندارد، باید استفاده شود که به وسیله آن با پرتوافکنی در چندین زاویه از دندان تصویر تهیه شود که در معاینه بعدی عینا قابل تکرار باشد. به علاوه وقتی که احتمال آشکار شدن تغییرات پاتولوژیک در رادیوگرافی وجود دارد بیمار باید تحت پیگیری قرار گیرد. واقعیت این است که تغییرات پاتولوژیک قبل از دیده شدن در رادیوگرافی تا حد بحرانی یعنی بیشتر از 0.6 میلی متر بزرگ می شوند.
مطالب مرتبط :
