دندانپزشک ترمیمی با لیزر از اثرات لیزر روی بافت های بیولوژیک گفت. هم چنین در این مطلب به گفته دندانپزشک ترمیمی با لیزر به طور کلی اثرات تابش لیزر روی بافت ها اشاره می کنیم.
زمانی که انرژی تابشی توسط بافت جذب می شود، احتمال چهار نوع تداخل یا پاسخ بافتی وجود دارد : 1.فتوشیمیایی 2.فتوگرمایی 3.فتومکانیکی و 4.فتوالکتریکی. به دلیل آن که حجم زیادی از اثرات کلینیکی حاصل یکی از این چهار نوع تداخل است، امکان تقسیم بندی هر یک به زیر مجموعه هایی بر اساس نوع تظاهر بالینی وجود دارد. به عنوان مثال، تداخلات فتوشیمیایی شامل تحریک بیولوژیک یا همان اثرات تحریکی نور لیزر بر روندهای بیومکانیک و مولکولی است که در حالت طبیعی نیز در حال رخ دادن هستند مانند ترمیم و بهبود؛ درمان فتودینامیکی. که یک نوع کاربرد درمانی از لیزر برای القای واکنش های خاص در بافت است که باعث درمان مشکلات پاتولوژیک می شود و فسفرسانس یا فلورسانس بافتی است که می توان از آن برای کارهای تشخیصی و اندازه گیری مواد واکنش دهنده با نور که داخل بافت قرار دارند استفاده می شود.
تداخلات فتوگرمایی از نظر بالینی به شکل تراش نوری یا همان برداشت بافت با تبخیر یا افزایش فوق العاده حرارت مایعات بافتی، ایجاد لخته و کنترل خونریزی؛ photopyrolysis یا همان سوختن و کنده شدن بافت تظاهر می یابند.
تداخلات فتومکانیکی به دو شکل photodisruption/photodissociation یا از هم گسیختگی ساختار بافت با نور لیزر، و فتوآکوستیک یا برداشت بافت با تولید امواج ضربه زننده می باشد و در نهایت تداخلات فتوالکتریکی به شکل پلاسمولیز یا برداشت از بافت با ایجاد یک محیط پر انرژی و نیمه گازی حاوی ذرات و یون های باردار شده است. پلاسما شکل چهارم ماده است که در تعریف جامد، مایع و یا گاز نمی گنجد.
پاسخ خاص بافت به نور لیزر تنها تحت تاثیر طول موج آن نمی باشد، بلکه عوامل مهم دیگری به شکل غیر وابسته به طول موج هم وجود دارند که شامل چگالی توان و مدت زمان تابش است. در واقع پاسخ بافت به یک دز اشعه بر اساس آن که انرژی در طول یک زمان طولانی یا با تناوب ای کوچک تابانده شود تفاوت می یابد. پس ماهیت پاسخ بافتی، هم به طول موج اشعه و هم زمان و تناوب تابش آن وابسته است.
انواع پاسخ های بافتی را که پس از تاباندن انرژی لیزر به بافت بروز می یابد، بدون توجه به طول اشعه می توان با توجه به زمان تابش و چگالی توان لیزر تقسیم بندی نمود؛ لیزرهایی با قدرت پایین و زمان تابش طولانی عموما کمتر مخرب هستند و اثرات خود را در سطح سلولی ای مولکولی بر جای می گذارند(تاثیرات فتوشیمیایی).
