چه کودک و چه بزرگسال زمانی که دچار دندان درد می شوند آن هم در پاسی از شب که واقعا بی موقع هم می باشد، اما دندانپزشک اطفال چه توضیحاتی در این باره دارد!
این نوع از درد از دیدگاه دندانپزشک اطفال معمولا با خوردن غذا ارتباط نداشته اما به طرز خود به خودی، به خصوص در شب ظاهر می شود و کودک از خواب بیدار می شود. نشانه ها معمولا برای یک دوره زمانی آشکار می شود و کودک از خوردن و آشامیدن در سمت دردناک دهان اجتناب کرده و بنابراین خسته شده و نگهداری او سخت می شود. دندان اغلب پوسیدگی بزرگی داشته و دارای برخی علایم مشخص کلینیکی مانند حساسیت به دق و یا فشار و افزایش لقی است که نشان دهنده درگیری غشا پریودنتال می باشد. درد خود به خودی توسط مسکن ها تخفیف نیافته و معمولا نشان دهنده آسیب پیشرفته پالپ است. اگرچه اشعه x ممکن است تغییرات پاتولوژیک را نشان ندهد ولی معمولا عریض شدن فضای پریودنتال دیده می شود که نشان دهنده تغییرات پاتولوژیک پیشرفته است. درمان ممکن است شامل برخی روش های موقتی باشد اما درمان نهایی خارج کردن دندان شیری می باشد. وقتی علایم رادیوگرافیک مشخص دال بر پریودنتیت اینتر رادیکولار و یا پری رادیکولار وجود داشته باشد، دندان به منظور تسکین و کنترل درد کشیده می شود.
گزارش یک مورد ـ بیمار اورژانس کودک
یک پسر 15 ساله که از نظر جسمانی سالم است به دلایل زیر نیاز به کمک پیدا می کند.
دندان درد به مدت 3 هفته
در 3 روز گذشته به علت افزایش درد و ناراحتی نخوابیده است
تب و درد در طی 2 روز گذشته توسط مسکن هایی با اثرات متنوع درمان شده است
وضعیت
پسربچه خسته بوده و نگهداری از او مشکل است.
خارج دهانی
ـ تورم خفیف بدون درد در امتداد سمت چپ فک پایین
ـ غد لنفاوی ناحیه ای درگیر شده اند
داخل دهانی
ـ چندین دندان مولر ضایعات پوسیدگی شدید داشته و تجمع زیاد پلاک به خصوص در سمت چپ فک پایین دیده می شود.
ـ در دندان 75، فقط مقداری از تاج باقی مانده است و یک فیستول باکالی وجود دارد، رادیوگرافی پریودونتیت اپیکالی را نشان می دهد.
ـ دندان 74 پوسیده بوده و پوسیدگی زیاد و حساسین دق نشان می دهد، رادیوگرافی پریودنتیت بین ریشه ای و عریض شدن فضای پریودنتال در اپیکال نشان می دهد.
درمان
دو روش وجود دارد، هر دوی آن ها به منظور برگرداندن سلامت دهانی به پسربچه پیگیری می شود :
تجویز آنتی بیوتیک ها و کنترل مناسب درد؛ کشیدن دندان چند روز بعد از پوشش آنتی بیوتیکی
کشیدن فوری دندان همراه با کنترل درد شامل بی حسی موضعی و ضد دردهای خوراکی. به احتمال زیاد بیمار به آرام بخشی مانند تسکین توسط میدازولام به صورت دهانی / رکتال یا آرام بخشی توسط اکسیژن /نیتروس اکساید نیاز دارد.
مریض اورژانسی با درد دندان ممکن است علایم عمومی مانند تب و خستگی داشته باشد. علایم دهانی اغلب واضح همراه با درگیری عقده های لنفاوی ناحیه ای و تورم بافت های دهانی اطراف دندان می باشد. ارزیابی ماهیت تورم شامل اندازه و گستردگی تورم و محل آن، داخل دهانی یا خارج دهانی می باشد. آیا تورم در حال افزایش است؟ علایم رادیوگرافیک مشخص وجود داشته و خروج چرک ممکن است دیده شود. کودک ممکن است نیازمند آنتی بیوتیک باشد، چند روز بعد، دندان تحت پوشش آنتی بیوتیک کشیده می شود. اقدام اولیه شامل باز کردن دندان، اکسپوز پالپ و درناژ چرک می باشد. دندان نباید به صورت باز در حفره دهان رها شود زیرا خطر عفونت بیشتر وجود دارد و بهتر است به طور موقت سیل شود.
منطق انجام درمان رادیکال در مواقع اورژانس بر اساس ارزش دندان و در نظر گرفتن این نکته است که کودک نباید بیش از حد متحمل درد شود. اگر کشیدن دندان همراه با آرام بخشی کافی و ترجیحا با داشتن اثر فراموشی و ضد دردی انجام شود درمان اورژانس مناسب بوده و کودک به زودی بهبود می یابد. در موارد درمان پالپ با نتایج مشکوک وجود دارد که معمولا با کشیدن دندان خاتمه می یابد. نگرانی درباره نگرش آینده کودک به درمان دندانپزشکی مهمتر از از دست رفتن دندان دردناک کودک می باشد.
