کاربرد سیلانت ها از سال 1955 میلادی آغاز شد. در حدود 70% دندان های مولر در طی سه سال اول رویش خود دچار پوسیدگی در سطح اکلوزال می شوند. لیزر این امکان را به دندانپزشک می دهد که شیارهای مینایی را تمیز، استریل و آشکار سازد. سطح مینایی که با لیزر اربیوم درمان شده است دارای خصوصیات مشابهی با مینای اچ شده با اسید است. برای برداشت پوسیدگی و اچ کردن دندان با لیزر نیاز به کاربرد اسپری آب است و از آن جا که بسیاری از کودکان کم سن و سال تحمل اسپری آب را ندارند، می توان اسپری را قطع کرد و با انرژی در حد 30 میلی ژول به دقت سطح دندان را اچ نمود. برای کودکان لازم است در سنین پایین تر به دندانپزشک اطفال مراجعه شود، زیرا در این سن هنوز پوسیدگی چندانی در سطح دندانهای کودکان به وجود نیامده و با تشخیص پزشک در صورت نیاز فیشورسیلانت انجام شود.
بزرگنمایی
گرچه درمان های لیزر را می توان با دید غیر مسلح نیز به انجام رساند، اما استفاده از بزرگنمایی باعث تسهیل در کار و فراهم شدن مزایای جدید می گردد. استفاده از عدسی های چشمی امکان بزرگنمایی ثابت و کاربرد میکروسکوپ جراحی باعث فراهم شدن زمینه کار با بزرگنمایی های متغیر می شود. این کار باعث دید دقیق تر دندانپزشک و راحت تر نشستن وی می گردد و تجربیات بالینی نشان داده است که به خوبی از سوی کودک پذیرفته شده و بدون مشکل زیاد به سرانجام می رسد.
برداشت ضایعات و انجام بیوپسی
کاربرد لیزر روشی عالی برای برداشت ضایعات بافت نرم است. ضایعات برداشته شده را باید برای تشخیص دقیق به آزمایشگاه پاتولوژی ارسال نمود. تذکر به پاتولوژیست که ضایعه با لیزر برداشته شده لازم است. معمولاً برداشت ضایعات نیازمند بی حسی موضعی است اما به ندرت نیازی به بخیه زدن می باشد. خون ریزی حداقل است و ناراحتی پس از عمل وجود نداشته یا اندک خواهد بود. برای ضایعات رنگدانه دار و پر عروق، کاربرد لیزرهای آرگون، دیود، مؤثر است، در حالی که برداشت ضایعات فاقد رنگدانه با لیزر اربیوم راحت تر خواهد بود چرا که جذب این طول موج ها در آب صورت می گیرد.
