به توصیه دندانپزشک در استفاده از آنتی بیوتیک ها توجه کنید!

آنتی بیوتیک ها باید همواره به طور محدود استفاده شود که این مساله از نظر دندانپزشک و دندانپزشکی اطفال بدون بیهوشی صدق می کند.

موارد خاص پزشکی وجود دارد که پوشش آنتی بیوتیک حتی برای درمان های معمولی دندانپزشکی لازم است. در درمان اورژانس مواردی وجود دارد که ممکن است آنتی بیوتیک ها تجویز شوند و آن اغلب هنگامی است که یک ناحیه مهم یا یک دندان بیمار به طور جدی عفونی شده و خطر گسترش عفونت به بافت های مجاور، دندان ها، جوانه های دندانی و در نهایت خطر گسترش عمومی عفونت، به اندام های حیاتی وجود داشته باشد.

به طور معمول پنی سیلین V (فنوکسی متیل پنی سیلین) داروی انتخابی بوده اما در مورد میکروارگانیسم های غیر هوازی که اغلب در موارد عفونت دهانی دخیل هستند مترونیدازول استفاده می شود. در مواقعی که پالپ عفونی وجود دارد برای مثال به دنبال آسیب جابجایی مترونیدازول ترجیح داده می شود. اگرچه درمان با هیدروکسید کلسیم ممکن است باکتریو استاتیک باشد ولی خطر عفونت پایدار بافت های اطراف ریشه ای وجود دارد.

اریترومایسین دومین جایگزین در عفونت های دندانی در کوکان است، و در مواردی که نسبت به پنی سیلین V حساسیت وجود دارد استفاده می شود.

میزان دوز ممکن است در کشورهای مختلف، متفاوت باشد هرچند رژیم مصرفی برای پنی سیلین معمولا 12.5mg/kg وزن بدن دو تا سه بار در روز به مدت 10 روز و برای مترونیدازول 7.5mg/kg وزن بدن هر 8 ساعت برای مدت 5 الی 6 روز و برای اریترومایسین 15mg/kg وزن بدن هر 24 ساعت برای 10 روز می باشد. برای کودکان بسیار کوچک میزان دوز ویژه ای وجود دارد.