بیهوشی عمومی در دندانپزشکی بدون درد از طریق دپرسیون CNS، بیمار را در وضعیت غیر هوشیار قرار می دهد. بنابراین همکاری بیمار به عنوان یک فاکتور، حذف می شود. برای گروهی از بیماران تنها گزینه بی حسی مناسب جهت یک درمان ایمن، بیهوشی عمومی است. مثال هایی از این بیماران عبارتند از : کودکان بسیار کوچک که در مرحله قبل از همکاری هستند و کودکان دچار اختلال ذهنی یا تکاملی که در طول اعمال پیچیده و گسترده دندانپزشکی قادر به همکاری نیستند. بیهوشی عمومی باید تحت نظارت فردی که جواز برنامه اموزشی کمیته اعتبارگذاری دندانپزشکی یا هیئت اعتبارگذاری آموزش تخصصی پزشکی یا معادل آن را کامل کرده است، تجویز شود.
این دوره، آموزش های لازم و مناسب برای کنترل بیماران بیهوشی عمومی را فراهم می کند. دندانپزشکانی یا از این قبیل آموزش ها باید اجازه رسمی از سازمان مربوطه برای تجویز بیهوشی عمومی داشته باشند.
بی حسی موضعی در دندانپزشکی بدون درد :
درک درد در سطوح محیطی می تواند از طریق بلوک تولید ایمپالس های عصبی با استفاده از بی حس کننده های موضعی تغییر یابد. فرآیند اولیه از پروسه درک درد شامل تولید ایمپالس های عصبی به وسیله تحریک دردآوری که رسپتورهای خاصی تحت عنوان فیبرهای A-delta و C را در انتهای عصب فعال می کند، ایجاد می شود و اطلاعات درد را به CNS انتقال می دهند. ایمپالس های عصبی در امتداد فیبرهای عصبی از طریق یک پروسه فیزیکوشیمیایی که انتقال یون ها را در امتداد غشای عصبی درگیر می کند، انتقال می یابند. اثر اولیه بی حس کننده های موضعی نفوذ به غشای سلولی عصب و بلوک کردن جایگاه های رسپتور است که این جایگاه ها نفوذ یون های سدیم همراه با دپلاریزاسیون غشا را کنترل می کنند.
مطالب مرتبط :
