هنگام درمان اضطراب و ترس ناشی از دندان پزشکی در کودکان خاطر نشان کردن این نکته مهم است که اتیولوژی چند عاملی و پیچیده می باشد . اغلب تاریخچه وضعیت کودک نشان می دهد که عوامل توصیفی در هر سه حوزه عوامل اتیولوژیک دیده می شود ( فردی ، بیرونی و عوامل دندانپزشکی ) .
به هر حال ، بسیاری از بیماران در مورد علت مشکلاتشان بر روی پیش بینی ها و تجربیات قبلی در مطب دندانپزشک تمرکز می کنند . حرفه دندانپزشکی به کار در زمینه دندانپزشکی محدود می شود . بنابراین معمولا عاقلانه ترین راه آن است که بر روی اعمال دندانپزشکی و محرک هایی که به نظر استرس زا می رسند تمرکز کرده و شروع کنیم .
این روش درمانی ممکن است اثرات مثبتی بر روی سلامت عمومی بیمار و وضعیت روانی او داشته باشد . اگر مجموعه درمانی موجود برای دندانپزشک بنا به دلایلی ناکافی باشد ، دندانپزشک باید برای مشاوره با دندانپزشک اطفال یا یک پزشک اطفال یا متخصص در روانشناسی کودک آماده شود .
شکل دهی رفتار :
شکل دهی رفتار در کودکان بیانگر آموزش چگونگی مواجهه و تحمل ابزارهای دندان پزشکی و اعمال دندانپزشکی است . تمام کودکان ، صرفنظر از آسیب پذیری شان در دندان پزشکی و نیاز درمانی بالقوه ، نیازمند شکل دهی رفتار در مطب دندانپزشک هستند . به هر حال ، در حالی که بعضی از کودکان بسیار سخت شکل می پذیرند و برای این کار به زمان زیادی نیاز دارند ، اغلب به آسانی و سریع با درمان دندانپزشکی آشنا می شوند .
شکل دهی رفتار در دندانپزشکی ممکن است براساس اصول CBT باشد . پس از مشخص شدن تجربه دندان پزشکی کودک و باورها و تصورات درباره احساسات و توانایی تحمل ، کاردرمانی به صورت کامل به او توضیح داده می شود . سپس کودک به صورت مرحله به مرحله با اعمال و ابزارهای بالقوه محرک اضطراب آشنا می شود، به طوری که در هر مرحله افزایش متوسط در استرس و ترس ایجاد شده و بیمار تا زمان کاهش واکنش های ترسناک در این وضعیت نگه داشته می شود ، بدین وسیله حس توانایی تحمل محرک ایجاد می شود .
اگر قرارگیری در معرض تحریک قبل از کاهش ترس قطع شود ، برای مثال توسط اجتناب یا ترس اکسپورژ ، میزان ترس افزایش یافته و احساس ترس از شکست و عدم تحمل ایجاد می شود . مراحل و روش های مختلف در شکل دهی رفتار به شیوه پلکانی باید با خصوصیات فردی سازگار باشد . (لطفا مطلب دندانپزشکی بدون درد در جلسه اول و کاهش استرس کودک را مطالعه نمایید )
