به گفته دندانپزشک ترمیمی با لیزر معیارهای تشخیصی عموما برای دندان های شیری و دائمی یکسان هستند.

دندانپزشک ترمیمی با لیزر اینگونه ادامه می دهد که درمان های دندان های شیری معمولا به پالپ های زنه محدود می شود. بنابراین پالپ باقی مانده که در جای طبیعی خودش رها می شود باید نرمال باشد، زیرا تاکنون هیچ دارویی پیدا نشده است که اثر ترمیمی و بهبود دهنده بر روی بافت پالپی با التهاب مزمن یا نکروزه داشته باشد. بنابراین قائل شدن تفاوت نه فقط بین پالپ زنه و غیر زنده بلکه بین بافت پالپی الم و بافت پالپی با التهاب مزمن، همچنین درگیری کامل یا ناقص ضروری می باشد. پالپ دندان های دائمی جوان به علت ارتباط مطلوب تر با بافت پرعروق پری اپیکال، در هنگام التهاب و صدمات تروماتیک بهتر عمل می کند. در مواقعی که پالپ سالم به وسیله تروما و یا به طور اتفاقی طی آماده سازی حفره اکسپوز شود، اگر به طور مناسب درمان شود سلامت آن حفظ می شود. پالپی که به وسیله پوسیدگی ها اکسپوز شود، همواره التهاب مزمن دارد که می تواند ناقص یا کامل باشد یا نکروتیک شود.

محرز شدن تشخیص صحیح به ویژه در مواردی که پالپ در اثر پوسیدگی اکسپوز می شود ممکن است سخت باشد. برای تمایز بین پالپ ملتهب مزمن کامل و پارسیل یک روش تشخیصی ضروری می باشد. بین معیارهای هیستولوژیک و کلینیکال /رادیوگرافیک که برای دندان های با علائم پالپ های اکسپوز ناشی از پوسیدگی (پالپ مزمن ناقص پارسیل) کشف شده 80 درصد مطابقت وجود دارد.

دندان ها با پالپیت مزمن کامل ممکن است علائم کلینیکی مانند علائم رادیوگرافیک نشان دهند. در چنین مواردی ترمیم و بهبود پالپ مورد انتظار نیست.

نکروز پارسیل یا کامل پالپ ممکن است پیامد پوسیدگی های درمان نشده، اینوژیناسیون مینا یا پالپ اکسپوز شده با تروما باشد. نکروز، (pulpal infract)، ممکن است به دنبال آسیب جابجایی جایی که گردن خون پالپ از سمت اپیکال کاهش یافته و یا مختل شده، ایجاد شود.

اشعه  X ابزار تشخیصی مهمی به شمار می رود. تغییرات رادیوگرافیک مانند گشاد شدن فضای پریودنتال همراه با استخوان کورتیکال منقطع یا پریودنتیت اپیکالی دیده می شود. کوچک نشدن فضای پالپی در مقایسه با ملاقات های قبل یو متوقف شدن تکامل ریشه نشان دهنده نکروز پالپ می باشند.

تحلیل خارجی ریشه همراه با استئولیز (تحلیل التهابی ریشه) ممکن است در ارتباط با آسیب جابجایی همراه با نکروز پالپ ایجاد شود. تحریک غشای آسیب دیده پریودنتال توسط بافت نکروتیک از طریق توبول های عاجی ممکن است تحلیل شود.