تراش و برش :

به گفته دندانپزشک ترمیمی با لیزر برداشت ضایعات دهانی با انرژی لیزر به راحتی برای انواع ضایعات سطحی، برآمده، و مهاجم امکان پذیر است.

تراش ضایعات سطحی با کاربرد اشعه غیر متمرکز در یک محدوده یک سانتیمتری یا بیشتر و مکانیسم تبخیر ممکن می گردد. برش ضایعات مهاجم یا برآمده با کاربرد اشعه متمرکز روی یک نقطه 1mm یا کمتر مانند برش تیغ جراحی، صورت می گیرد. نتایج بررسی بافت های شناختی نشان داده است که زخم های حاصل از کار با لیزر با روشی مشابه جراحی های عادی ترمیم می شوند.

زخم های حاصل از جراحی لیزری آسیب کمتری به بافت های اطراف نسبت به روش الکتروکوتر وارد می سازند، هر چند اندکی کندتر از زخم جراحی عادی ترمیم می شود. گرچه ممکن است فردی تیغ جراحی را به خاطر لیزر ترجیح دهد، مزایای متعدد جراحی لیزر نسبت به روش های عادی همچون کنترل بهتر خونریزی و راحتی کاربرد آن باعث می شود که کاربران زیادی از لیزر برای جراحی های بافت نرم داخل دهان استفاده نمایند.

عمق نفوذ برش اشعه متمرکز یا نوک پروب لیزر با توجه به چگالی توان به کار رفته و سرعت حرکت اشعه در سطح بافت متغیر است. با درک اصولی علمی و تمرین عملی، کار برای اکثر جراحان دهان مشکل نخواهد بود.

اثرات وابسته به زمان

میزان تبدیل انرژی تابشی به انرژی گرمایی در روند جذب اشعه داخل بافت به چگالی توان و مدت زمان تابش آن بستگی دارد. بنابراین میزان آسیب حرارتی بافت وابسته به توان و زمان تابش اشعه خواهد بود. علاوه بر این، سرعت انتشار حرارت در هر بافتی متفاوت است که در خنک شدن نسج و کاهش آسیب وارده نقش مهمی خواهد داشت. شناخت ماهیت تداخل لیزر ـ بافت در انواع انساج داخل دهان بدون آشنایی با سرعت پخش حرارت در داخل هریک از این بافت ها امکان پذیر نمی باشد. آگاهی از زمان آزاد شدن حرارت انباشته در بافت برای تنظیم درست قدرت و توان اشعه تابشی بدون احتمال آسیب حرارتی به نسوج مجاور ضروری است. شاخص TRT برای هر بافت مشخص است و به میزان آب و عروق موجود در آن بستگی دارد.

تفاوت هایی که در حجم آب میان بافتی یک نسج فیبروزه غیر التهابی و یک نسج ادماتوز التهابی وجود دارد تاثیر زیادی در انتخاب قدرت اشعه خروجی و جلوگیری از افزایش زیاده از حد حرارت و ایجاد لایه کربنیزه دارد. اهمیت TRT به اندازه ای است که لازم است زمانی به اندازه تقریبی سه برابر زمان TRT برای خنک شدن بافت فراهم شود تا از تجمع بیش از حد انرژی حرارتی جلوگیری گرددو پخش حرارت و آسیب به بافت های مجاور به حداقل برسد. بنابراین، با تنظیم انتشار انرژی حرارتی به بافت های اطراف، آسیب های حرارتی به نسوج مجاور را می توان با ترکیب درست چگالی توان و زمان پالس برای هر نوع جراحی خاص کنترل نمود.

اکثر سیستم های لیزر جراحی برای تابش اشعه به دو شکل مداوم یا تناوبی طراحی شده اند. در شکل اشعه مداوم، اشعه لیزر به شکل پیوسته تابانده می شود مگر آن که پدال کنترل قطع شود. اما در روش تناوبی، اشعه در هر پالس تابانده شده و در فاصله بین دو پالس خاموش است که این زمان ها را خود عمل کننده تنظیم می کند. هدف از تاباندن تناوبی اشعه فراهم آوردن فرصت برای خنک شدن بافت و برگشت آن پس از واردن شدن استرس های حرارتی است. با انتخاب درتس مدت زمان هر پالس و کل زمان تابش، سرعت تکرار پالسها می توان آسیبهای حرارتی به بافت مجاور را در طول درمان های جراحی به حداقل برساند.