دندانپزشک ترمیمی با لیزر دکتر مهسا رکنی چه می گوید :
دو نکته مهم در موفقیت درمان های زیبایی مطرح است : ایزولاسیون محل درمان در برابر آلودگی مایعات حفره دهان و حفظ حداکثر ساختمان های سالم دندان . ایزولاسیون کامل با وجود بافت لثه ای سالم ساده تر است . اما با توجه به ماهیت پوسیدگی و علت میکروبیولوژی آن ، در اغلب موارد بافت نرم مجاور ناحیه پوسیده ملتهب است و به راحتی به خونریزی می افتد. فناوری لیزر می تواند در بستن و سیل عروق خونی ، بدون دست اندازی به بافت های سالم کارساز باشد . برداشت پوسیدگی را می توان در همین جلسه انجام داد . کارهای دیگر را نیز می توان پس از کنترل رطوبت انجام داد که برای بیمار و دندانپزشک مزیت های زیادی در بر خواهد داشت . از جمله این موارد می توان به ژنژوکتومی با لیزر برای افزایش طول تاج ، ایجاد محل پونتیک ovate ، آشکار کردن محل ایمپلنت و تهیه قالب گیری ، شکل دهی بافت لثه و کنترل بافت در زمان باندینگ اشاره نمود .
نکته دوم ، حفظ حداکثر نسج سالم دندان است که با روش محافظه کارانه ای که لیزرهای بافت سخت کار می کنند قابل دستیابی است . قرار دادن لبه های ترمیم در موقعیت فوق لثه ای باعث تسهیل بهداشت دهان می شود و باقی گذاردن مینای سالم نیز شبیه سازی رنگ های طبیعی توسط ترمیم را راحت تر خواهد کرد . روش های سنتی تراش دندان که توسط G.V.Black عرضه شد دیگر کاربردی ندارد ، چرا که حتی می توان مینای ضعیف و فاقد پشتیبان را نیز با انواع رزین ها تقویت کرد و ماده پرکردگی را به آن چسباند .
توسعه موازی مواد ترمیمی و فناوری لیزر ، باعث هماهنگی هایی در کاربرد توام این دو روش شده است . روش اچ کردن و باندینگ به مینا تقریبا از حدودا 40 سال قبل شناخته شد . هرچند مشکلاتی در رابطه با مواد پرکردگی ، انقباض بر اثر پلیمریزاسیون ، و عدم باندینگ مناسب به عاج وجود داشته است . از اواخر دهه 1980 و اوایل 1990 پیشرفت هایی در روش ها و مواد باندینگ به مینا و مهمتر از آن به عاج پدید آمده است که موفقیت درمان را افزون ساخت . با وجود مشکلات اولیه ، در 15 سال گذشته استفاده از باندینگ ها و لیزر در دندانپزشکی بالینی تبدیل به یک روش موفقیت آمیز شده است .
بیشتر بدانید :
