دندانپزشک اطفال در حوزه دندانپزشکی نسبت به بهداشت دهان و دندان همیشه توصیه هایی دارد. اما از نگاه و جنبه دندانپزشکی اطفال می خواهیم به این موضوع بیشتر بپردازیم.
دندان پزشکی اطفال، تمام جنبه های بهداشت دهان نوجوانان و اطفال را در بر می گیرد. این امر بر اساس اطلاعات پایه ای از علوم پزشکی، رفتاری و ادونتولوژیک قرار دارد. اقدام به پیشگیری در سنین کودکی امکان حفظ دندان های در حال رشد را فراهم آورده و ساختار دهانی را نیز سالم نگه می دارد. همچنین در دندان پزشکی اطفال تشخیص زودهنگام منجر به درمان بسیاری از بیماری های دندان در کودکان در کودکان و نوجوانان از جمله پوسیدگی، مشکلات لثه، مینرالیزاسیون، اختلال در پیدایش و رشد دندان ها و ضایعات تروما خواهد شد.
تشخیص پیگیرانه در مورد فواصل بین دندانی و اصلاح آن ها نیز باید همانند سایر فعالیت های دندان پزشکی در دندان پزشکی اطفال مد نظر قرار گیرد.
اهمیت پیشگیری از پوسیدگی دندان :
از جمله مواردی که هر پزشک اطفال یا دندانپزشک اطفال در رابطه با بهداشت دهان توصیه می کند، پیشگیری از پوسیدگی دندان است.
دندان های در حال رویش سالم هستند و اولین ضایعه پوسیدگی و ترمیم آن یک سری درمان هایی هستند که در طول عمر دندان پیچیده تر می گردند. امروز اطلاعات علمی کافی درباره اتیولوژی پوسیدگی و فاکتورهای دخیل در این فرآیند برای وجود دارند تا بتوانیم استراتژی های پیشگیرانه ای را اتخاذ نماییم. در واقع هیچ عذری برای عدم استفاده از این دانش در راه کنترل پوسیدگی پذیرفته نیست. بنابراین پیشگیری از پوسیدگی باید هم در بین دندانپزشکان و هم مسئولین مربوطه بسیار پراهمیت باشد. در این بین، دندانپزشک کودکان وظیفه بسیار ویژه ای در تدارک شیوه های پیشگیری از پوسیدگی در کودکان و نوجوانان دارد. به عنوان مثال کودکان خیلی کوچک با نشانه هایی از پوسیدگی اولیه باید مورد توجه قرار بگیرند چون نسبت به کودکان بدون تظاهرات پوسیدگی احتمال بیشتری برای داشتن پوسیدگی های بیشتر دارند.
حتی اگر اصول پیشگیری از پوسیدگی ساده باشند، اجرا، مدیریت و ارزیابی برنامه ها و دستاوردها می تواند مشکل باشد. مثلا در مطالعات کلینیکی نشان داده شده است که پروفیلاکسی حرفه ای در هر دو هفته به همراه ایجاد انگیزه باعث بیشتر یا کمتر شدن کنترل پوسیدگی در کودکان می شود. ولی مطالعه دیگری با همان روش ولی با جدیت و ایجاد انگیزه کمتر، آن نتایج خوب را به دست نیاورد.
دیدگاه های مختلفی برای توضیح فعالیتهای پیشگیرانه وجود دارند. توسعه سلامت دهان فعالیتی است که در سطح اجتماعی انجام می گردد و هدف آن تسهیل زندگی سالم برای مردم است. کاهش دسترسی کودکان مدرسه ای به اسنک ها با ایجاد قوانینی در مدرسه مثالی از این دست است. یک جنبه مهم بهبود سلامت دهان این است که این مسئله شاید بتواند باعث کاهش بعضی از مشکلات سلامت مثل اضافه وزن هم بشود. چون بسیاری از مشکلات سلامت دارای ریسک فاکتورهای مشابهی هستند. علاوه بر بهبود در سلامت، پیشگیری با هدف کاهش ریسک بیماری های خاصی انجام می گیرد.
پیشگیری در سه سطح قابل توضیح است؛ اولیه، ثانیه و ثالثیه
- پیشگیری اولیه یعنی پیشگیری از وقوع ضایعات جدید
- پیشگیری ثانویه یعنی تشخیص زودهنگام و مداخله برای متوقف ساختن ضایعات اولیه
- پیشگیری ثالثیه به معنای ترمیم دندان پوسیده به منظور جلوگیری از تخریب بیشتر و حتی از دست دادن دندان
مطالب مرتبط :
