منظور از سمیت بی حس کننده های موضعی چیست؟

استفاده از بی حسی موضعی در دندانپزشکی اطفال شایع است که توانایی ایجاد سمیت با این مواد می تواند به راحتی مورد اغماض قرار گیرد. دندانپزشکانی که کودکان را درمان می کنند باید همیشه سمیت بی حس کننده های موضعی را در ذهن داشته باشند. واکنش های سمیت نسبت به بی حس کننده های موضعی، می تواند به دلیل مصرف بیش از حد، تزریق تصادفی داخل عروقی، پاسخ های ایدیوسنکرازی، واکنش های آلرژیکف یا اثرات تداخلی با دیگر مواد (مانند آرامبخش ها) باشد. دندانپزشک باید با حداکثر دوز توصیه شده برای تمام بی حس کننده های موضعی به صورت دوز در واحد وزن بدن( مثلا میلی گرم بر کیلوگرم) آشنا باشد.

دانستن ساده میلی گرم کلی برای بزرگسال متوسط، کافی نیست و ممکن است منجر به اوردوز در کودکان می شود. با توجه به نظر دندانپزشک اطفال باید فارماکوتینتیک بی حس کننده های موضعی مورد استفاده برای کودکان را به خاطر داشته باشیم. از آنجا که برون ده قلبی، میزان متابولیسم پایه و انتشار بافتی در کودکان بیشتر است. این مواد خیلی سریعتر از بافت ها جذب می شوند.

سیستم آنزیم کبدی نابالغ در کودکان ممکن است سمیت زدایی این مواد شیمیایی را با سرعت آهسته تری نسبت به بالغین انجام دهد. همچنین سیستم عصبی مرکزی و سیستم قلبی ـ عروقی نابالغ، حساسیت بیشتری برای سمیت در سطوح دارویی پایین تر نسبت به بالغین دارد. به همین دلایل، یک تکنیک بی حسی موضعی دقیق با تکنیک های آسپیراسیون باید به کار برده شود. وجود تنگ کننده عروقی معمولا ضروری است و دانشی کامل از ویژگی های ذاتی مواد بی حس کننده موضعی نیز لازم است. با توجه به مطالب فوق، باید حداکثر دوز ایمن توصیه شده برای بی حس کننده های موضعی را دقیقا برای هر بیمار محاسبه و هرگز از این دوز تجاوز ننمود.

مطالب مرتبط :

مراقبت پس از کشیدن دندان و درمان های روی استخوان

روش کار لیزر برای بیوپوسی ها

اثرات لیزر روی انساج سخت دندانی