گونه های کاندیدا، خصوصا کاندیدا آلبیکانس، می توانند اغلی بر روی غشاهای مخاطی سالم بدن یافت شوند. با این وجود تکثیر و تهاجم بافتی گونه های کاندیدا به ندرت اتفاق می افتد مگر این که ایمنی میزبان دچار نقص شده باشد.
کاندیدیازیس در بچه هایی که درمان ضد سرطان دریافت می کنند، خصوصا طی دوره های ضعف سیستم ایمنی و نوتروپنی شایع است. استفاده بسیار از آنتی بیوتیک های وسیع الطیف، استروئیدها، سرکوب ایمنی همراه با شیمی درمانی و تغذیه و بهداشت دهانی ناکافی به گفته دندانپزشک ترمیمی با لیزر ، می تواند توازن میکروفلور دهان را تغییر دهد و این کودکان را در خطر ابتلا به کاندیدیازیس قرار دهد.
درمان کلینیکی کاندیدیازیس دهانی در کودکان مشابه بزرگسالان و عمدتا شامل استفاده از داروهای ضد قارچ است. عفونت های کاندیدایی متوسط باید توسط کشت یا اسمیر هیدروکسید پتاسیم قبل از شروع درمان دقیق و وسیع در بیماران مبتلا به ضعف سیستم ایمنی، اثبات شوند. نوع دارو و راه تجویز آن به وسیله عفونت تعیین می شوند. کاندیدیازیس دانی و مری معمولا با سوسپانسیون های موضعی یا قرص های مکیدنی ضد قارچ نظیر نیستاتین یا کلوتریمازول درمان می شوند.
تمام داروهای ضد قارچی که برای استفاده موضعی در داخل دهان ساخته شده اند، حاوی شیرین کننده هستند که اگر به مدت طولانی استفاده شوند می توانند ایجاد پوسیدگی کنند. استفاده روزانه از فلورایدهای موضعی برای کاهش امکان پوسیدگی توصیه می شود.
نیستاتین :
نیستاتین رایج ترین داروی موضعی مورد استفاده در درمان کاندیدای دهانی کودکان است. دارو به شکل سوسپانسیون های خوراکی و قرص در دسترس است. یک دوز 800000 تا 2.4 میلیون واحدی در روز به صورت 4 نوبت مجزا تا حداقل 48 ساعت بعد از اینکه علائم دهانی برطرف شود، توصیه می گردد.
کلوتریمازول :
کلوتریمازول یک داروی ضد قارچ است که برای استفاده داخل دهان تنها به شکل قرص های مکیدنی 10میلی گرم در دسترس است. با این وجود می توان از قرص های واژینال، سوسپانسیون خوراکی ساخت. دوز پیشنهاد شه به این ترتیب است که قرص مکیدنی که به آهستگی در دهان حل می شود به مدت 5 بار در روز استفاده می شود. برای به دست آوردن حداکثر اثر، این کار تا 14 روز ادامه می یابد. کودک باید به آن درجه سنی و بلوغ رسیده باشد که مساله را درک کند و بتواند دستوراتی را که به وی برای استفاده از قرص مکیدنی داده می شود، اجرا کند. در بیمارانی که از کلوتریمازول استفاده می کنند سمیت کبدی گزارش شده است و مطالعات کلینیکی که بتواند بی ضرر بودن دارو را برای کودکان زیر 3 سال نشان دهد هنوز انجام نشده است.
مطالب مرتبط :
معرفی یک گروه جدید از آنتی بیوتیک های باکتریوسیدال
