یکی از زمینه های جالب توجه در کاربرد لیزر در ایمپلنت و دندانپزشکی ترمیمی با لیزر احتمال موثر بودن آن در درمان ایمپلنت های بیمار توسط ضد عفونی کردن سطوح ایمپلنت با انرژی لیزر است. مطالعات بالینی متعددی صورت گرفته تا موفقیت لیزر در کمک به مشکلات این چنینی بررسی شود.
اثر لیزرهای دیود در دندانپزشکی بدون درد که توسط دندانپزشک انجام می شود، در بهبود مشخص ماندگاری پسنج ساله ایمپلنت ها نشان داده شده است. محققین دریافتند کا کاربرد لیزر کم توان دیود برای 60 ثانیه باعث کاهش 92 درصد در تعداد باکتری های روی سطح ایمپلنت می گردد. گرچه میزان این کاهش بسیار چشمگیر است، اما با این طول موج حذف کامل باکتری حاصل نمی گردد. با لیزر دیود می توان کل باکتریهای آلوده کننده را از سطوح ایمپلنت های ماشین شده، پلاسما اسپری، اچ شده، و با پوشش هیدروکسی آپاتیت برداشت. می توان غشای محافظ مورد استفاده در درمان های بازسازی کننده را با تولوبیدن بلو آغشته نمود تا امکان جذب نور لیزر در آن افزایش یابد. از آنجا که خاصیت میکروب کشی نور لیزر ثابت شده است، این می تواند کارایی این گونه درمان ها را افزایش یابد.
لیزر CO2 نیز در ضد عفونی کردن سطوح ایمپلنت به کار برده شده است. از آنجا که این طول موج اثر نامناسبی روی خصوصیات سطحی ایمپلنت، بالارفتن حرارت، یا آسیب جدی به سلول های بافت همبندی خارج از محدوده تابش و ممانعت از اتصال سلولی به مناطق مورد تابش ندارد. کاربرد لیزر CO2 در برداشت باکتری های روی سطح ایمپلنت مفید است. ترکیب اسید سیتریک، پراکسید هیدروژن، و لیزر CO2 نیز برای تمیز کردن و ایجاد مجدد لایه اکسیده روی سطوح تایتانیومی موثر بوده است. این سطح اکسید تایتانیوم نسبت به خوردگی مقاوم است و امکان برقراری یکپارچگی استخوانی با استحکام مطلوب را فراهم سازد. ضایعات اطراف ایمپلنت را می توان با کمک ضد عفونی کردن سطح ایمپلنت با لیزر CO2 بدون آسیب رساندن به بافت های اطراف درمان نمود. برای این گونه ضایعات پس از دریدمان مکانیکی، سطح ایمپلنت با لیزر CO2 ضد عفونی گردیده و ضایعات استخوانی با پیوند استخوان و غشای محافظ قابل جذب درمان می گردد.
لیزر Er:YAG نیز در برداشت جرم های زیر لثه ای اطراف ایمپلنت های تایتانیومی کاربرد دارد، بدون آنکه باعث آسیب حرارتی گردد. مطالعات آزمایشگاهی نشان داده است که توانایی باکتریوسیدال لیزر Er:YAG حتی در چگالی انرژی کم هم بالا است و این کار بدون ایجاد تغییر در خصوصیات سطحی ایمپلنت انجام می شود.
مطالعه روی لیزر Nd:YAG نشان داد که این طول موج نمی تواند سطوح ایمپلنت های پلاسما اسپری شده یا پلاسما اسپری با پوشش هیدروکسی آپاتیت را استریل نماید. علاوه بر آن احتمال ذوب شدگی، از دست رفتن porosity، و دیگر تغییرات روی سطح هر دو نوع ایمپلنت فرق وجود دارد. این اتفاق حتی در صورت کاربرد پایین ترین سطح انرژی نیز امکان پذیر است. مقایسه انواع طول موج های Nd:YAG، Ho:YAG، Er:YAG، CO2 و گالیوم ـ آلومینیوم ـ آرسنید نشان داده است که دو نوع لیزر Nd:YAG و Ho:YAG برای ضد عفونی کردن سطوح ایمپلنت مناسب نمی باشند. لیزرهای Er:YAG و CO2 را باید با انرژی کم به کار برد تا از آسیب به سطح ایمپلنت جلوگیری شود و گالیوم ـ آلومینیوم ـ آرسنید نیز باعث ایجاد هیچ تغییری در خصوصیات سطحی ایمپلنت نمی گردد.
مطالب مرتبط :
درمان لیزر در ایمپلنتولوژی چیست؟
