دندانپزشک از سیستم فیبر نوری و اجزای تشکیل دهنده فیبر نوری در دندانپزشکی بدون درد می گوید.
دندانپزشک ترمیمی با لیزر می گوید که فیبرها شامل یک استوانه مرکزی شیشه ای از جنس کوارتز ـ سیلیکا خستند که با یک پوشش خارجی که ضریب انعکاسی متفاوتی از کوارتز دارند و یک غلاف خارجی از جنس وینیل محافظت می شوند. اندازه استاندارد فیبرها در حد 6 تا 12 پا طول و قطر 50 تا 600 µm است. با کاهش قطر فیبر، انعطاف پذیری آن افزایش می یابد و احتمال شکستگی آن کمتر خواهد شد.
دندانپزشک در بحث دندانپزشکی بدون درد اینطور مطرح می کند که در روش های غیر تماسی، کاربرد کوچکترین فیبر ممکن بهتر است چرا که چگالی انرژی اشعه را می توان تا 500.000j/cm2 نیز رساند. برخلاف آن، در روش تماسی نباید از فیبرهای خیلی کوچکی استفاده شود. چون انعطاف پذیری زیاد آن امکان کاربرد دقیق روی سطح بافت را کم می نماید.
در مواردی که کاربرد چگالی انرژی کم لازم است (روش photopolymerization) می توان از فیبرهای بزرگتر بهره برد. این فیبرها در مقایسه با انواع کوچک تر خود سفت تر هستند و با آن ها دسترسی به نواحی داخل دهانی مشکل تر می گردد. بنابراین استفاده از فیبرهای متوسط که میانگینی از مزایای هر دو نوع بالا را داشته باشد برای اکثر موارد درمانی خصوصا افراد کم تجربه تر مفیدتر خواهد بود. (قطری در حدود 300 میکرون).
علاوه بر فیبرهای ساده، دندانپزشک اطفال توصیه می کند که نوک های تراشیده ای نیز برای تمرکز یا پخش بیشتر انرژی برای لیزر تماسی Nd:YAG ساخته شده است. گاهی نوک این فیبرها را از جنس سرامیک می سازند تا با جذب انرژی لیزر یک نقطه داغ روی فیبر ایجاد شود که نقش الکتروکوتری روی بافت ایفا می کند. نوک های گوناگونی برای برش، تبخیر، و لخته کردن بافت ساخته شده است.
مطالب مرتبط :
