بسیاری از انواع لیزرها در دندانپزشکی اطفال کاربرد دارند. دستگاه های لیزری همچون Diagmodent برای تشخیص پوسیدگی استفاده می شوند. این دستگاه میزان نور فلورسانس عبوری از سطح اکلوزال دندان را اندازه گیری کرده و در یک نسبت با درجه میزالیزاسیون، آن را به یک اندازه ی کمی تبدیل می نماید تا میزان نسبی پوسیدگی دندان تبدیل گردد.
لیزر آرگون برای سفت کردن ترمیم های کامپوزیتی و جراحی های بافت نرم موجود هستند. لیزرهای CO2 برای درمان های جراحی روی ضایعات بافت نرم خصوصاً زمانی که کنترل خونریزی، تبخیر کردن، و برش دقیق بافت لازم باشد کاربرد خواهند داشت، اما به خاطر احتمال تحرک کودک و عدم همکاری وی، شاید لیزر مناسبی برای کار روی کودکان نباشد. دستگاه هایی همچون لیزر تناوبی در طول موج 1064 نانومتری نیز تابش های مداوم یا تناوب لیزر دیود نه برای تراش بافت سخت که برای برش بافت نرم، مؤثر می باشند. با معرفی تکامل لیزرهای خانواده اربیوم، دندانپزشکان اطفال یک لیزر ایمن و مؤثر را در درمان ضایعات بافت نرم و سخت حفره دهان پیدا نمودند. عمق نفوذ لیزرهای اربیوم در بافت کم است، جذب آن در آب بالاست، صدمه حرارتی ندارد، و خصوصیات انعکاسی آن آنقدر کم است که برای کار روی اطفال مطلوب می باشد.
لیزرهایی که روی بافت سخت استفاده می شوند بدون تماس نوک دستگاه با بافت و با استفاده از اسپری آب به کار می روند. در جراحی روی بافت نرم کاربرد اسپری آب اختیاری است و جراحی ها به شکل تماس نوک هندپیس با بافت یا با فاصله از آن صورت می گیرد.
