تاریخچه دندانپزشکی اطفال
تاریخچه دندانپزشکی اطفال، آن طور که تاکنون مشخص شده است، به اواخر قرن 19 باز می گردد. در سال 1743، رابرت بانون، کتاب خود با نام “Essay sur les Maladies des Dentes” را منتشر کرد که برای نخستین بار، درباره مدت مشکلات دندانی در دوره کودکی بحث می کرد. بانون تاکید داشت که بین رژیم غذایی و سلامت مادر با معدنی شدن دندان های کودک، رابطه وجود دارد.
او همچنین درباره تاثیر بیماری های عفونی بر رشد دندان ها و اصول سریال اکسترکشن “Serial Extraction” مطالعه کرد. در کتاب او بارها به اهمیت رژیم غذایی مناسب برای پیشگیری از مشکلات دندانی تاکید شده است که هر دندانپزشک اطفال خوب به چنین چیزی را توصیه می کند. لقب پدر ” دندانپزشک اطفال ” به درستی به رابرت بانون تعلق گرفته است. یکی از کسانی که خود را وقف انجام مراقبت های بهداشتی برای کودکان می کرد، John Greenwood بود که در 1780 در نیویورک کار می کرد. او مراقبت های دندانی با هزینه کم را تبلیغ می کرد. هم چنین مشخص شده است که در 1800، شخصی به نام Delabarre در زمان جنگ فرانسه، درمان دندانپزشکی را برای کودکان بی سرپرست انجام می داده است. اولین طرح برای انجام مراقبت های دندانی منظم در کودکان، در سال 1851 توسط A.-F.Talma که دندانپزشک پادشاه بلژیک بود (لئوپولد اول)، ارائه شد و براساس معاینه منظم تمامی کودکان 5 تا 12 سال طرح ریزی شده بود. طرح های مشابهی نیز در بسیاری از کشورها ارائه شده بود. در اوایل دوران حاضر، بسیاری از پیشگامان مشتاق، در مطب های شخصی و ابتدایی خود، به ارائه خدمات برای کودکان می پرداختند.
پاسخ جامعه
بخشی از علاقه روزافزون به مراقبت های دندانی در کودکان اواخر قرن 19، به دلیل مطالعات اپیدمولوژیک که در سال های 1893 تا 1895 بر روی پوسیدگی دندان انجام شد، ایجاد گردید. این مطالعات نشان دادند که 80% بچه ها، دندان های پوسیده دارند و تعداد کمی از آن ها درمان های دندانپزشکی دریافت می کنند. این نتایج به طور کامل در کنگره دندان پزشکی مورد بحث قرار گرفت و به دندانپزشکان کمک کرد تا جوامع خود را به انجام مراقبت های لازم به منظور سلامت دندان های کودکان، ترغیب کنند. اولین کلینیک شهری در سال 1902 در استراسبورگ افتتاح شد. این کلینیک، برای بسیاری از کشورها، الگویی برای تاسیس کلینیک های دندانپزشکی قرار گرفت. جالب توجه است که دلیل برنامه های بهداشتی مناسب، داده های حاصل از مطالعات اپیدمیولوژیک بود.
استفاده از اطلاعات اپیدمولوژیک برای ثبت یک مشکل سلامتی به منزله به کارگیری یک راهکار جمعیتی در مقابل یک راهکار شخصی است. بیش از یک قرن است که در کشورهای اروپای شمالی، مراقبت های سازمان یافته بهداشت و دندان کودکان از حیطه وظایف شخصی خارج شده و جز وظایف اجتماعی محسوب می شوند. چندین دهه از تصویب قوانین و مقررات بهداشت دندان کودکان توسط پارلمان های تمام کشورهای اروپای شمالی می گذرد و خدمات بهداشت دندان کودکان از جمله خدمات پیشگیرانه به طور فراگیر ایجاد شده اند. نقطه آغازین مراقبت های اپیدمولوژیک دندان کودکان در کشورهای اروپای شمالی می تواند یکی از دلایل جمع آوری اطلاعات ارزشمند اپیدمولوژیک توسط نهادهای مسئول جهت رصد پیوسته سطح بیماری در جمعیت هدفشان باشد.
