نگاهی به مراقبت های دندانی کودکان
در سال های قبل، به والدین توصیه می شد که کودکان خود را از سه تا پنج سالگی یعنی زمانی که امکان جلب همکاری وی بیشتر است برای معاینه و درمان دندانپزشکی بیاورند. با این کار امکان حل مشکلات دهانی درمان پذیر از دست می رفت و مقداری از نسوج دندانی به خاطر پوسیدگی های درمان نشده نابود می شد. زود از دست دادن دندان به خاطر پوسیدگی باعث نقص در رویش سیستم دندانی، بروز مشکل درتکلم، اشکال در تمرکز در مدرسه، و کاهش اعتماد به نفس کودک خواهد شد.
امروزه دیدگاه عمومی آن است که مراقبت های پیشگیرانه برای فرزندان را باید از سنین پایین تر آغاز نمود و این مراقبت ها نباید محدود به کنترل پوسیدگی شود، بلکه تمامی ضایعات تکاملی و نقص های عملکردی باید ارزیابی گردند. نوع رویش و تکامل دندان های شیری و دائمی یک قسمت مهم در درمان کودکان است که امکان رسیدن به اکلوژن منظم با عملکرد مناسب وزیبا را در دندان های دائمی فراهم خواهد آورد. درمان های روی بافت نرم را که قبل از این به دلیل لزوم بی هوشی عمومی تجویز نمی گردید می توان باایمنی و سرعت مناسب در مطب های دندانپزشکی توسط دستگاه های لیزر انجام داد. تجربیات بالینی نشان می دهد که اکثر کودکان را می توان با حداقل یا بدون بی حسی موضعی تحت درمان های ترمیمی با لیزر قرار داد. حذف نیاز به بی حسی باعث کاهش خطر گاز گرفتگی لب و زبان که پس از بی حس شدن حفره دهان کودک شایع است، خواهد شد. توصیه می شود دنداه های کودکان خود را در سنین پایین تر برای بررسی وضعیت دندان هایشان از همان سنین پایین تر، به دندانپزشک اطفال نشان دهید.
