مزایا و معایب لیزر در جراحی فک و صورت چیست؟

دندانپزشک ترمیمی با لیزر بیان می کند که جراحی فک و صورت را نیز می توان با لیزر انجام داد. اما از مزایا و معایب ان نیز بد نیست مطلع شوید.

مزایای زیادی برای کار با لیزر ر جراحی فک و صورت وجود دارد. این بر عهده جراح است که تنها زمانی لیزر را تجویز کند که مزایای آن بر خطرات و هزینه های درمان برتری داشته باشد. ماهیت انعقادی لیزر ارزش زیادی در جراحی فک و صورت دارد؛ چرا که به جراح امکان کار دقیق تر و درست تر را با افزایش دید خواهد داد. کاهش تورم پس از عمل یکی از خصوصیات کار با لیزر است. کاهش تورم باعث افزایش ایمنی در جراحی های نزدیک راه هوایی می شود. این به جراح امکان انجام درمان های داخل مطب را که سابق بر آن باید در بیمارستان انجام می شد می دهد.

سرعت ترمیم بافت و تشکیل اسکار پس از کار با لیزر بسیار مناسب است. چرا که صدم به بافت های مجاور کاهش می یابد، ترومای جراحی کم می شود، عمق آسیب بافتی قابل کنترل است و تعداد میوفیبروبلاست های موجود در زخم های حاصل از لیزر کمتر از موارد کاربرد تیغ جراحی است. وقتی که از لیزر در داخل دهان استفاده می گردد، ترمیم بافت با حداقل تشکیل و بافت نرم همراه خواهد بود. با بهبود روند ترمیم و کنترل خونریزی، جز در موارد مشکل ساز از نظر زیبایی می توان از بخیه زدن صرف نظر نمود.

کاهش درد پس از عمل هر چند همیشه قابل پیش بینی نیست. اغلب پس از کار با لیزر رخ می دهد. فیزیولوژی این روند هنوز مشخص نشده است اما احتمالا با کمتر بودن ترومای وارده به بافت و تغییر انتقال جریان عصبی ارتباط دارد. با کاهش تورم احتمالی پس از عمل، جراح می تواند چندین کار را در یک جلسه انجام دهد و بیمار سریع تر از حالت معمول به فعالیت های روزمره خود بازگردد. این زمان در اغلب موارد یک روز یا در موارد بسیاری حتی از این کمتر هم خواهد بود. در درمان ضایعات واقعا بزرگ این مساله اهمیت خود را نشان می دهد به گونه ای که جز کاربرد ضد دردهای معمولی نیازی به مراقبت خاص پس از جراحی نخواهد بود.

قبل از انتخاب روش درمانی لیزر باید از معایب آن نیز آگاه بود. اگرچه جراحان فک و صورت از نور لیزر برای جراحی های استخوان همچون کشیدن دندان نهفته و استئوتومی استفاده کرده اند؛ سرعت لیزر Er:YAG برای برداشت استخوان قابل مقایسه با روش های متداول نمی باشد. همانگونه که قبلا اشاره شد ترمیم بافت پس از درمان با لیزر عالی است و حداقل تشکیل اسکار را خواهد داشت، هرچند زمان ترمیم طولانی تر از روش های متداول می باشد. این تاخیر به خاطر سیل شدن عروق خونی و لنف هاست که ساخت عروق جدید را لازم می سازد. ترمیم داخل دهانی پس از جراحی 3 تا 7 یا 10 روز طول می کشد که در روش متداول حداکثر 7 تا 10 روز زمان می برد. طی این زمان بخیه ها باید در محل بمانند و بیمار تحت نظر باشد.