واکنش های سیستم عصبی مرکزی در دندانپزشکی اطفال چیست؟
افزایش سطح خونی مواد بی حس کننده موضعی موجب نوعی واکنش دومرحله ای درCNS می شود. اگرچه بی حس کننده های موضعی به گفته دندانپزشک اطفال ، در کل اثرات دپرس کننده دارند، به نظر می رسد که آنها ابتدا بطور انتخابی نورون های مهاری را دپرس می کنند،یک شبکه می کنند و در نتیجه باعث تحریک شدنCNS می شوند.
علایم و نشانه های سابژکتیو اولیه مسمومیت با بی حس کننده ها که بیماران چه اطفال که به دندانپزشک اطفال اظهار می کنند و بزرگسالان، عبارتند از : بی حسی یا گز گز کردن اطراف دهان، گیجی، صدادرگوش (که اغلب به صورت humming or buzzing توصیف می شود)، فلج جسم مژگانی(مشکل در فوکوس چشم) و عدم جهت یابی. اثرات دپر سانت ممکن است فورا ظاهر شوند که این اثرات شامل خواب آلودگی یا حتی از بین رفتن موقت هوشیاری می باشد. علایم ابژ کتیو شامل انقباض ماهیچه ها، لرزش، سخن گفتن در هم برهم و لرزش غیر عادی بدن بدنیال حملات متعددی تشنجی است. دپرس عمومی CNS که مشخصه مرحله دوممسمومیت با بی حس کننده های موضعی است گاهی با دپرسیون تنفسی همراه می شود.
واکنش های سیستم قلبی ـ عروقی
پاسخ قلب و عروق به مسمومیت با بی حس کننده های موضعی نیز دارای دو مرحله است. طی مرحله تحریک CNS، ضربان قلب و فشار خون ممکن است افزایش یابد. زمانی که سطوح پلاسمایی بی حس کننده افزایش می یابد، بدنبال دپرسیون میوکارد،عروق گشاد شده و متعاقب آن فشار خون کاهش میابد. در سطوح بالا تر این مواد، برادی کاردی، کلاپس قلبی ـ عروقی و ایست قلبی ممکن است رخ دهد. اکثر بی حس کننده هایی که در دندانپزشکی به کار میروند تغییرات قلبی ـ عروقی کمی راحتی در حضور مقادیری که توام با حملات تشنجی است، ایجاد می کنند. اثر دپرس کننده ی این مواد، روی عضله میوکارد اساسا متناسب با قدرت ذاتی بی حس کننده موضعی است. چنانچه پروکایین حداقل، لیدوکایین و مپی واکایین حد متوسط و بوپی واکایین و اتیدوکایین حداکثر سمیت قلبی را ایجاد می کنند.
مطالب مرتبط :
