تشخیص :

دندانپزشک اطفال اشاره دارد که هدف از درمان های غیر جراحی پریودنتال بازگرداندن سلامت پریودنشیم است. قدم اول در این زمینه تشخیص میزان بیماری بافت خواهد بود. معاینات بافت نرم و سخت برای تعیین محل نواحی بیمار با آزمایشات بالینی، رادیوگرافی، معاینه اکلوژن و ارزیابی وضعیت مفصل گیجگاهی فکی صورت می پذیرد.

در دندانپزشکی بدون درد ، دندانپزشک می گوید که پروب کردن، بررسی شاخص های لثه ای، و تست میکروبی برای تعیین سطح درگیری بافت به کار می روند که در نهایت با توجه به تقسیم بندی کارگاه جهانی پریودنتیکس در سال 1999 در یکی از هفت گروه عمده زیر قرار داده می شود : ژنژویت، پرودنتیت مزمن، پریودنتیت مهاجم، پریودنتیت به مثابه تظاهر یک بیماری سیستمیک، بیماری های پریودنتال نکروزان، آبسه ها، و ضایعات پریو ـ اندودنتیک. یک تقسیم بندی کاربردی دیگر که برای شرکت های بیمه نیز استفاده می شودبه شکل زیر موجود است :

1.لثه سالم : پاکت های 3 میلیمتری یا کمتر بدون خونریزی یا التهاب

2.بیماری نوع اول : ژنژویت با پاکت 3 میلیمتر با کمتر، خونریزی بر اثر پروب، وجود التهاب و احتمال وجود دبری فوق لثه ای

3.بیماری نوع دوم : پریودنتیت با شدت کم با پاکت 4 الی 6 میلیمتری و تحلیل استخوان اندک، خونریزی بر اثر پروب و التهاب، دبری فوق لثه ای.

4.بیماری نوع سوم : پریودنتیت متوسط با پاکت 6 الی 7 میلی متری و تحلیل استخوان، خونریزی بر اثر پروب، التهاب، دبری فوق لثه ای، لقی و احتمال درگیری فورکا.

5.بیماری نوع چهارم : پریودنتیت پیشرفته با پاکت بالای 7 میلی متر، خونریزی شدید بر اثر پروب، التهاب و چرک. دبری فوق و زیر لثه ای، لقی و درگیری فورکا.

6.بیماری نوع پنجم : پریودنتیت مقاوم به درمان با التهاب و پاکت 4 میلی متری یا بیشتر که پس از درمان پریودنتیت قبلی باقی می ماند.

مطالب مرتبط :

درمان لیزر بافت نرم در بیماری پریودنتال

روش کار لیزر برای بیوپوسی ها

استفاده از روش نقطه داغ در فیبربه گفته دندانپزشک