طبق نظر دندانپزشک اطفال، انحرافاتی که در منحنی توزیع پوسیدگی دندان در جمعیت، فرد و دندان ها وجود دارد در نتیجه توزیع شاخص های پوسیدگی است.
همچنین شاخص های پوسیدگی دندان مانند سایر رسیک های سلامت، نمی توانند به صورت مستقل از اجتماع محل زندگی فرد مورد بررسی قرار بگیرد. تمام تغییراتی که در شرایط اجتماعی فرد رخ می دهد باید تحت بررسی قرار بگیرد تا احتمال ایجاد پوسیدگی دندان و تغییر در ریسک فاکتورهای ایجاد پوسیدگی مشخص شود.
همچنین باید به این سوال پاسخ داده شود که آیا در هزاره جدید تغییرات اجتماعی در کشورهای شمالی اروپایی رخ داده است؟ با توجه به دیدگاه دندانپزشک اطفال این طور باید پاسخ داد که در مقایسه با شرایطی که والدین و پدربزرگ ها و مادربزرگ ها داشته اند، کودکان امروز زندگی روزانه متفاوتی دارند هم از لحاظ زندگی خانوادگی و هم از نظر نحوه برخورد والدین. همچنین دلایلی وجود دارد که نشان می دهد که بعضی ویژگی های زندگی متمدن رفتارهایی پوسیدگی زا هستند مثل وعده های غذایی نامنظم، گفتگوهای دموکراتیک میان کودک و والدین، مدارا کردن والدین در مورد ساعت خواب کودکان، افزایش استفاده از اسنک ها و نوشیدنی ها و کودکستان هایی که در آن ها والدین نمی توانند تغذیه کودکانشان را تحت کنترل داشته باشند و … . بسیاری از این رفتارها با بیماری های ناشی از شیوه زندگی مثل چاقی و تنبلی هم در ارتباطند که امروز به صورت یک مشکل پزشکی در کودکان و نوجوانان در آمده است. مثلا از لحاظ رژیم غذایی، دیدگاه مشترک Sheiham و Watt درباره ریسک فاکتورها، عوامل ایجاد کننده پوسیدگی را با عوامل ایجاد چاقی و تنبلی یکی می داند.
ویژگی دیگر در جمعیت، مهاجرت است. در سده های اخیر کشورهای شمالی اروپا پذیرای جمعیت زیادی از مهاجرین بوده اند و تبدیل به کشورهایی چند ملیتی شده اند. کودکان مهاجر به خصوص کم سن و سال ها چالش بزرگی در مراقبت های دندانپزشکی محسوب می شوند. تفاوت در بهداشت دهان کودکان مهاجر و غیر مهاجر در قرن اخیر، در مطالعات زیادی در کشورهای شمالی اروپا نشان داده شده است. بر طبق این مطالعات شیوع بیشتر و طبیعت شدیدتر پوسیدگی، با وقوع زودهنگام تر در کودکان مهاجر قابل توجه است. مطالعه ای که قبلا ذکر شد در جمعیتی چند ملیتی در منطقه ای با وضعیت اقتصادی ضعیف در شهری در مالموی سوئد، شیوع پوسیدگی (شامل ضایعات اولیه بدون حفره) را در کودکان 3 ساله 85درصد نشان داده است.
کودکان مهاجر، یکدست نیستند ولی نویسندگان دانمارکی معتقدند که از میان طیف وسیع کشورها کودکان اهل ترکیه، پاکستان، یوگسلاوی و آلبانی شیوع بالایی از پوسیدگی را نشان می دهند. این نکته نشان می دهد که کشور مبدا می تواند به عنوان تعیین کننده خطر ایجاد پوسیدگی مورد توجه قرار گیرد. مدت زیادی است که پذیرفته شده است که بررسی پوسیدگی زایی به فرهنگ بر می گردد. همچنین تلاش والدین برای سلامت دهان کودکانشان هم تحت تاثیر ملیت و فرهنگ قرار می گیرد. در تعداد کمی از گروه ها و فرهنگ ها اهمیت زیادی به مراقبت های دندانی به خصوص دندان های شیری داده نمی شود. دانش ناکافی درباره عوامل مربوط به سلامت دندانی مشکلات زبانی، عوامل استرس زای محیطی و مشکلات اسکان مجدد، همه محدودیت هایی هستند که بر نیاز به مراقبت های دندانی سایه می افکنند. علاوه بر مشکلاتی که به علت تفاوت ملیت و اجتماع ایجاد می شود، خانواده های مهاجرین معمولا در مناطق دارای وضعیت اجتماعی، اقتصادی پایین زندگی می کنند که این خود یک ریسک فاکتور مضاعف است.
فاکتورهایی که تا به حال گفته شد تعیین کننده هایی مهم در سلامت دهان کودکان هستند و مهم است که سرویس های خدمات سلامت دهان و دندانپزشکان اطفال، تنها یک کودک را در نظر نگیرند، بلکه تمام جمعیت کودکان نوع شرایط زندگی آنان و محیط پیرامون کودک را مورد توجه قرار دهند. کارمندان اداره های سلامت دهان اجتماعی هم باید آموزش هایی درباره روش های مراقبت دندانی به مهاجرین بدهند به صورتی که با زمینه فرهنگی آنان همخوانی داشته باشد. در آخر باید به اهمیت ارتباط صحیح میان متخصصین در کلینیک های دندانپزشکی و مراکز مراقبت دهان کودکان اشاره نمود.
مطالب مرتبط :
دیدگاه دندانپزشک اطفال به بهداشت دهان
