شناخت روند بیماری زایی ضایعات پریودنتال و انواع روش های درمانی در طول 30 سال گذشته تغییرات فراوانی کرده است. در حال حاضر به نظر می رسد اجزای میکروبی باعث تحریک پاسخ های ایمنی می گردد و اثر متقابل این واکنش ها عامل اصلی پیشرفت بیماری است. درمان های اولیه پریودنتال شامل دبریدمان غیر جراحی، تجویز مواد آنتی میکروبی موضعی، تنظیم پاسخ میزبان، و کاهش تعداد باکتری های شیار لثه ای با لیزر همراه با تحریک تشکیل لخته در محل درمان است.
فلسفه درمان
به تازگی گزارشاتی درباره خطرات احتمالی بیماری های دهان و دندان بر وضعیت سلامت کلی منتشر شده است. به نظر نی رسد ارتباطاتی بین عفونت مزمن انساج پریودنتال و مشکلاتی هم چون دیابت، زایمان زودرس، سکته، و ناهنجاری های ریوی ـ قلبی وجود دارد. توصیه دندانپزشک ترمیمی با لیزر طبق تحقیقات و گزارشاتی به این صورت می باشد که قبل از آغاز درمان های دندانپزشکی روی بیماران باید توجه داشت که بیماران در معرض تهاجم توسط باکتری های موجود در دهان قرار دارند. در واقع بیماری پریودنتال یک حالت عفونی است و شکل فرصت طلبانه دارد، به این معنی که وجود گونه های بیماری زای با باکتریایی در نوع و شکل پاسخ میزبان مهم است.
خصوصیات لیزرهای بافت نرم این امکان را به آن ها می دهد که در داخل شیار لثه ای به شدت ملتهب که حاوی باکتری های رنگدانه دار است به کار برده شود. مطالعات زیادی موفقیت درمان های لیزر بافت نرم در کنترل بیماری پریودنتال را نشان داده اند. ارزیابی شاخص های لثه های التهاب و وجود P.gingivalis ، P.intermedia قبل و پس از درمان جرم گیری متداول و لیزر درمانی نشان داده است ک استفاده از خاصیت باکتریوسیدی اشعه لیزر باعث بهبود آشکار در شاخص لثه در 6 ماه اول پس از درمان و کاهش مشهود تعداد دو گونه باکتری فوق در طول سه ماه پس از درمان شده است. در حالی که تعداد این باکتری ها پس از درمان جرمگیری هم چنان قابل شمارش بوده است. کاربرد لیزر دیود نشان داده است که تعداد باکتری ها و بهبود وضعیت لثه ای در ماه سوم و ششم پس از درمان بهتر از زمانی است که از جرم گیری تنها برای کنترل بیماری استفاده شود.
