دندانپزشک ترمیمی با لیزر و نظر او درباره کنترل خونریزی ها و جوش دادن بافت های دندانی :
علاوه بر روش های اصلی برش و تراش بافت، لیزرها را می توان برای اهداف دیگر نیز به کار بست. این موارد شامل : ایجاد لخته با دناتوره کردن پروتئین ها و مسدود کردن عروق خونی کوچک، استریل کردن زخم ها و جوش دادن بافت هستند که تمام آن ها نتیجه اثرات حرارتی لیزر روی بافت های بیولوژیک است.
به گفته دندانپزشک ترمیمی با لیزر کنترل خونریزی یک خاصیت بسیار مفید لیزر است. لخته کردن خون و پروتئین های بافتی مکانیسم اصلی کنترل خونریزی توسط اشعه لیزر است. آسیب های جبران ناپذیری در طی ایجاد لخته به بافت وارد می شود و احتمال نکروز حرارتی بر اثر پیشرفت لخته شدن خون وجوددارد. حرارت دادن اجزای خون و مسدود کردن مستقیم عروق خونی کوچک با انقباض دیواره های عروقی باعث بند آمدن خون توسط اکثر سیستم های لیزری می شود. دناتوره شدن سرم و پروتئین های بافتی در حرارت طولانی و بالای 65 الی 70 درجه رخ می دهد. جذب طول موج های مختلف توسط هموگلوبین ها با یکدیگر تفاوت دارد. لیزر های CO2 برای مسدود کردن عروق خونی با قطر 0.5mm ای کمتر مناسب است، Nd:YAG و آرگون در هموگلوبین عمق بافت جذب می شوند، لذا توانایی کنترل خونریزی بیشتری دارند و برای عروق با قطر 2 الی 3 میلیمتر مناسب هستند.
دندانپزشک ترمیمی با لیزر اشاره دارد که جوش دادن لبه های زخم توسط لیزر به عنوان یک جایگزین احتمالی برای بخیه در بعضی از جراحی ها پیشنهاد شده است. اجزای بافتی همچون عروق خونی کوچک و یا بافت های پیوندی را می توان در دمای 70 الی 80 درجه به یکدیگر جوش داد. اساس این پدیده به دناتوره شدن پروتئین های ساختاری بر می گردد. که تا اندازه ای نیز همراه با نکروز سلولی خواهد بود. اسکلت ساختمانی بافت های بیولوژیکی تمام پستانداران از کلاژن ساخته شده است که در دمای 60 درجه یا بیشتر زنجیره سه تایی آن باز می شود. با حرارت کم و کوتاه مدت می توان مولکول کلاژن را دوباره پیچاند و به اجزای دیگر بافتی جوش داد. ماهیت نسبتا برگشت ناپذیر دناتوره شدن کلاژن کلید موفقیت جوش بافتی است. لیزرهای آرگون، CO2، و Nd:YAG برای جوش و لحیم کاری اعصاب، عروق خونی کوچک و پوست استفاده شده است. استریل سازی یا ضد عفونی کردن سطح بافت یک فایده دیگر کار با لیزر است. وقتی لیزر برای تراش بافت استفاده می شود، دمای محیط به اندازه ای بالا می رود که برای حذف میکروارگانیسم ها کفایت می کند. اثر ضد باکتری لیزر CO2 در جراحی های بافت نرم اثبات شده است. کاربرد روش های غیر تماسی برای کار با لیزر نیز در کاهش احتمال آلودگی حین جراحی کارساز می باشد. این تابش لیزر با چگالی توان نسبتا پایین صورت می پذیرد. استریل کردن سطح عاج در طی درمان های اندودنتیک و یا حین برداشت پوسیدگی در کارهای ترمیمی نتایج مثبتی در بر داشته است. در حال حاضر، فواید کاربرد لیزر به عنوان استریل نمودن بافت های نرم و سخت کاملا اثبات نشده است. هرچند کاربردهای انرژی لیزر در موارد خاص همچون پوسیدگی دندان، درمان های پالپ، ترمیم زخم، کاهش حساسیت سطح ریشه، آماده سازی بستر پیوند در جراحی های پریودنتال و جراحی های وابسته موارد زیادی برای پیشرفت را مطرح می سازد که نیاز به درک بیشتر نوع اثر لیزر روی بافت سخت را ضروی می سازد.
