آیا از آنتی اکسیدان ها می توان برای درمان پریودنتیت استفاده کرد؟

آنتی اکسیدان ها به عنوان ترکیبات تقویت کننده در درمان پرودنتیت :

مروری سیستماتیک و متاآنالیز

این بررسی سیستماتیک به همراه متاآنالیز به هدف ارزیابی تاثیر آنتی اکسیدان هابه عنوان کمکی در درمان پرودنتیت انجام شده است.

براساس استراتژی PICO، معیارهای ورود به مطالعاتی از جمله بیماران پریودنتیت (شرکت کنندگان)، تحت درمان درمان معمول و نیز آنتی اکسیدان ها (مداخلات) در مقایسه با بیمارانی که فقط درمان معمولی گرفته بودند، نتیجه درمانی شان مورد مقایسه و بررسی قرار گرفت.

ریسک استفاده از ابزاری مثل Cochrane RoB tool برای مطالعات تصادفی، و ROBINS-I برای مطالعات غیر تصادفی مورد ارزیابی قرار گرفتند.

داده های کمیتی در 5 اثر متاآنالیز به طور تصادفی طبق بررسی بسیاری از دندانپزشک های اطفال خوب، دنباله رو پارامترهای پریودنتال مورد بررسی قرار گرفتند :

از دست دادن ارتباطات کلینیکی، شاخص پلاک، شاخص جینجیوال یا لثه، خونریزی در کاوشگر، و عمق کاوشگر یا پروبینگ.

بعد از همه این ها، این سطح شاخص ها با ابزار درجه بندی بررسی شدند، توسعه یافته و اندازه گیری شدند.

طبق متاآنالیز، آمار متفاوتی بررسی شد، که به بسته به پارامترهای بالینی یا کلینیک می باشد و آنتی اکسیدان های مورد استفاده.

نتایج نشان داده که استفاده از انتی اکسیدان ها می تواند یک روش کمکی برای درمان پریودنتال غیر جراحی باشد، که ممکن است در کنترل وضعیت پریودنتال مفید واقع شود.

بررسی پریودنتال و تاثیر آنتی اکسیدان ها به گفته بهترین دندانپزشک کودکان تهران 

معرفی :

پریودنتال همانطور که می دانید که یک التهاب مزمن در بافت های اطراف دندان می باشد که ناشی از عدم تعادل بین بیوفیلم های دهان و پاسخ میزان است.

در آن احتمال از بین رفتن بافت های پشتی دندان می باشد، که محدود به پریودنتیت محافظ برای لثه، می باشد، و روی بافت های پشتی پریودنتال تاثیر دارد، و پریودنتیت نامیده می شود.

یکی از شایع ترین بیماری های دهانی می باشد که در اثر میکروارگانیسم های پلاک باکتریایی ایجاد می شود.

در ضمن تحت تاثیر عواملی نظیر وضعیت سیستماتیک، بهداشت دهان و دندانف سن، جنسیت، و استعمال دخانیات می باشد.

با وجود بیش از حد رادیکال های آزاد ناشی از استرس یا کمبود آنتی اکسیدان، بیماری پریودنتال رخ می دهد.

در اوایل پیشرفت بیماری پریودنتال، به ویژه پریودنتیت، یک روند اکسیداتیو مشخص با افزایش میزان اکسیژن واکنشی و گونه فعال نیتروژن می باشد.

این فرایند به عدم تعادل در واکنش بدن، با تغییرات همزمان در بیومولکول ها، خصوصا لیپیدها، پروتئین ها، و اسید نوکلئیک می باشد و منجر به آسیب بافت پریودنتال می شود.

سیستم دفاعی آنتی اکسیدان ها از صدمات ناشی از عملکردهای مضر رادیکال های آزاد یا گونه های واکنشی غیر عادی را مهار می کند یا کاهش می دهد.

برخی ازمنابع آنتی اکسیدانی موجود در طبیعت، (غذا، چای، ویتامین ها، مواد معدنی، و غیره) در حال حاضر در درمان های آگزیلاری برای بیماری های قلب عروقی، بیماری های ریوی، پیری و آترواسکلروز استفاده می شوند.

این شرایط پیوندهای فیزیولوژیکی با بیماری های پریودنتال دارد که منجر به این فرضیه می شود که در این روش ها، می توان فواید بسیاری را مشاهده کرد.

در جستجوی داروهای کمکی برای درمان پریودنتال معمولی، که ممکن است بدتر از نتیجه مورد انتظار باشد، برخی ارائه ها نشان داده است که مکمل دارای آنتی اکسیدان به کاهش آسیب های پریودنتال و اثرات سیستماتیک کمک می کند. در مقایسه با آنتی بیوتیک هایی که می توانند باعث مقاومت یا بروز عفونت های ثانویه شوند، کمک بسیار می کنند.

در نتیجه از آنتی اکسیدان ها به عنوان دارو کمکی برای درمان پریودنتال استفاده می شود و طبق تحقیقات بررسی شده است که این ماده روی درمان پریودنتیت تاثیر مفید دارد یا خیر.