ناهنجاری های رنگ دندان
دندان های دائمی در دوران کودکی زیر لثه در استخوان فک شکل می گیرد و پس از افتادن دندان های شیری در می آید. تقریبا تاج تمام دندان های دائمی تا سن 8 سالگی به طور کامل تشکیل می شود، تنها استثناء دندان عقل است که در دوران بزرگسالی می روید. تاج بخشی از دندان است که در دهان دیده می شود.
در این بین ناهنجاری در وضعیت دندان ها دیده می شود که والدین مجبور به مراجعه نزد دندانپزشک اطفال می کنند.
به گفته یک دندانپزشک اطفال خوب هردوسری دندان های شیری و دائمی می توانند تغییرات شدید رنگ ناشی از رنگدانه های خارجی و داخلی را نشان دهند. در اینجا فقط به تغییر رنگ های داخلی به علت اهمیت تکاملی آن ها اشاره می شود.
در سال 1975، Eisenberg و Bernick یک دسته بندی مفصل از علل بدرنگی دندان ها ارائه نمودند. علل تغییر رنگ های داخلی می توانند به علت پیگمان های با منشا خونی، تجویز دارو و وضعیت های بیماری هیپوپلاستیک هیپوکلیسیفه باشند. پورفیریایی مادرزادی، نقایص لوله صفراوی، آنمی ها و واکنش همولیز انتقال خون شامل انواعی از پیگمان های با منشا خونی هستند.
یک مثال کلاسیک تغییر رنگ داخلی از آنتی بیوتیک های گروه تتراسایکلین ناشی می شود. هر دوسری دندانی می توانند در اثر این آنتی بیوتیک اگر در غلظت های 26-21 mg/kg یا بیشتر برای دوره به کوتاهی سه روز داده شود، بدرنگی شدیدی داشته باشند.
هیدروکلراید تتراسایکلین بیشترین توانایی تغییر رنگ را در بین انواع تتراسایکلین ها دارد. این دارو با عاج و مینا، ارتوکلسیم فسفات را تشکیل داده که سپس با نور ماوراء بنفش اکسیده می شود.
روند اکسیداسیون منجر به پیگمان های تغییر رنگ دهنده بافت سخت می شود. دوره بحرانی آغاز تغییر رنگ دندان های شیری و دائمی، تکامل داخل رحمی تا 8 سالگی است. از تجویز تتراسایکلین به خصوص طی این دوره باید خودداری نمود. انجمن بین المللی تروماتولوژی دندانی، داکسی سایکلین سیستمیک را 2 بار در روز به مدت 7 روز برای Avulosion دندان با آپکس بسته پیشنهاد می کند.
داکسی سایکلین به میزان قابل توجهی در مایع شیار لثه ای وجود دارد. در برخورد با بیمارانی که تجویز تتراسایکلین ممکن است موجب تغییر رنگ دندانی شود، می بایستی احتیاط نمود.
هیپوپلازی سیستمیک و موضعی مینا می تواند موجب بدرنگی دندان شود. همچنین بسیاری از دیسپلازی های مینا و عاج می توانند منجر به تغییر رنگ دندان مشابه آنچه در آنومالی های ارثی AI و دنتینوژنزیس ایمپرفکتا دیده شده، شوند. فلوراید بیش از حد در هر دو گروه القاشده دارویی و هیپوپلاستیک مسئول تغییر رنگ دندان هستند. حالت شدیدتر فلوئوروزیس دندانی می تواند محدوده ای از تغییر رنگ از لکه های سفید اپک با خطوط منتشر تا خالدار قهوه ای را ایجاد کند.
