منظور از درمان ترمیمی پوسیدگی دندان چه می باشد؟
یک عادت قدیمی در دندانپزشکی وجود دارد که طبق آن درمان پوسیدگی ها توسط درمان های ترمیمی انجام شود و لغت پیشگیری تنها برای متدهایی به کار می رود که از این نوع درمان پیشگیری نماید. مشکل بزرگ این نوع طرز فکر این است که روی دندانپزشکی ترمیمی تکیه می کند و بر تصمیم گیری ما برای انتخاب درمان مناسب، قضاوت در مورد ارزش درمان ترمیمی چگونگی کاربرد منابع تاثیر می گذارد.
پس از آنجا که نشانه ها و علائم پوسیدگی های دندانی نتیجه ای از فرایند بیماری هستند، درمان دندانپزشک اطفال و یا کودکان باید به منظور متوقف نمودن سیر بیماری باشد. قبل از اینکه نیاز به ترمیم بافت تخریب شده به وجود آید. به بیان دیگر هدف اولیه درمان باید کنترل بیماری با روش های غیر ترمیمی باشد و ترمیم بافت تخریب شده باید هدف ثانویه باشد. این مسئله باعث می شود که منابع به صورت صحیح اختصاص داده شوند.
درمان غیر ترمیمی به منظور معکوس سازی یا به تعویق انداختن پیشرفت ضایعه پوسیده است و هر جا که امکان داشته باشد، باید انتخاب درمانی باشد. درمان ترمیمی تنها باید وقتی انجام شود که پیشرفت ضایعه پوسیده را نتوان متوقف نمود. این در هنگامی رخ می دهد که ضایعه حفره تشکیل داده و کنترل پلاک کافی هم قابل دستیابی نباشد. از یک نظر درمان غیر ترمیمی ضایعه ای که حفره ای تشکیل تشکیل نداده و درمان ترمیمی ضایعات هر دو دارای هدف اصلی مشترکی هستند که همان جلوگیری از پیشرفت بیشتر بیماری است، چون بیماری های دیگری در نتیجه پیشرفت بیشتر بیماری و تخریب گسترده تر بافت ایجاد می شود. از جمله عفونت دندانی، درد و عملکرد ضعیف. تفاوت بزرگ درمان ترمیمی و غیر ترمیمی، کارایی بلندمدت دندان ترمیم نشده است.
از نظر دندانپزشک اطفال درمان غیر ترمیمی شامل چه مواردی می باشد :
تکنیک های درمانی غیر ترمیمی به شرح زیر می باشد :
- مداخلات کلی (بیمار)
- مداخلات موضعی (ضایعات)
- استفاده از وارنیش فلوراید
- سمان های گلاس آینومر
در مطلب بعدی به شرح کامل این موارد خواهیم پرداخت.
