ابزارهای تشخیصی که به دندانپزشک اطفال کمک می کند تا بررسی دقیق تری روی دندان داشته باشد، معاینات مشاهده ای ـ لمسی و رادیوگرافیک می باشند. از این ابزارهای تشخیص به جهت بررسی پوسیدگی های قسمت سخت دندان که منشا آن باکتری ها می باشند استفاده می شود.
دو ابزار تشخیصی سنتی که هنوز هم به طور شایع استفاده می شوند، رادیوگرافی بایت وینگ و معاینات مشاهده ای ـ لمسی هستند. این روش ها چقدر دقیق هستند؟ یا با چه صحتی وجود و وسعت ضایعه را پیش بینی می نمایند؟ یک مقاله مروری نتیجه گیری نمود که روش مشاهده ای ـ لمسی یک روش ساده، ارزان و قابل اعتماد برای تشخیص ضایعات قبلی در تمام سطوح دندانی است که در تماس با دندان مجاور نیستند.
همچنین این روش برای کشف ضایعات اولیه مینا در طوح باکال و لینگوال هم قابل اعتماد است. اما به هر حال این روش برای کشف ضایعات اولیه عاجی و ضایعه مینایی در سطوح اکلوزالی دقت کافی دارد. برای این هدف باید مشاهده سطوح اکلوزالی با رادیوگرافی های بایت وینگ همراه شوند. همچنین از همین روش باید برای ضایعات مینا و عاج در سطوح پروگزیمالی که در تماس با دندان مجاور هستند، استفاده شود.
دندان ها باید تمیز و خشک شوند و در نور مناسب معاینه گردند. یک ضایعه لکه سفید وقتی که دندان خشک باشد، بهتر قابل کشف است. چون تفاوت میان میزان انکسار نور در مینای سالم و پوسیده با حذف شدن آب داخل مینای پوسیده بیشتر می شود.
اما به جای این وسایل چه ابزار دیگری برای دندانپزشکی کودکان بدون درد استفاده می شود؟
وسایل مختلف تکمیلی / جایگزین برای دندانپزشک کودکان وجود دارد :
- Fiber optic transillumination(FOTI)
- Digital Fiber optic transillumination(DiFOTI)
- Laser Fluoresence(DIAGNO dent)
- Quantitative light-induced fluoresence(QLF)
- Electronic caries measurement(ECM)
چهار روش اول روش های اپتیکال و آخرین مورد براساس مقاومت الکتریکی می باشد. FOTI(DiFOTI) به عنوان جایگزینی برای رادیوگرافی بایت وینگ محسوب می شود. Holt و Azevedo نتایج تشخیصی FOTI و رادیوگرافی را با هم مقایسه نموده و نتیجه گیری نمودند که از نظر دقت و صحت، FOTI هیچ برتری نسبت به رادیوگرافی ندارد. در مواردی که نمی توان از رادیوگرافی استفاده نمود. به عنوان مثال در کودکانی که با گرفتن رادیوگرافی موافقت و همکاری نمی کنند، به عنوان جایگزین می توان از FOTI استفاده نمود.
مطالب مرتبط :
