سندرم اسپرگر و اوتیسم چه فرقی دارند؟

همانطور که در مطلب قبلی به توصیه دندانپزشک اطفال اشاره کردیم، اوتیسم یک تظاهر رفتاری از دیسفانکشن بیولوژیکی عصبی می باشد. طوری که فرد در ارتباط متقابل اجتماعی دچار مشکل می شود.

اختلالات اوتیسم و autism spectrum اغلب در مورد افراد مبتلا به بعضی سندرم ها و در افراد با اختلالات یادگیری یا ناتوانی شناختی رخ می دهد. دانستن این مساله که اختلالات autism spectrum دامنه بسیار وسیعی را از نظر فنوتیپ دارد و تنوعات زیادی بین افراد وجود دارد، حائز اهمیت است.

سندرم اسپرگر نشانگر اوتیسم با عملکرد شدید یا شیوعی به میزان سه تا پنج در هر 1000 نفر می باشد و پسران را بیش از دختران مبتلا می کند. این ناهنجاری می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. اشخاص مبتلا به سندرم اسپرگر معمولا IQ نرمال یا بالاتر از نرمال دارند و می توانند بسیاری از مهارت ها یا استعداد ها را در موارد خاصی نشان دهند. این افراد همزمان نواقص شدیدی در رابطه با مهارت های اجتماعی دارند و می توانند با علایق خاص خود مشغول شوند. با وجود داشتن منبع لغات غنی، بیمار می تواند به نظر، یک پروفسور کوچک بیااید و پیشرفت زبانی می تواند از نظر سطحی نرمال به نظر آید، اما اغلب کاستی هایی در واقع گرایی و عروض وجود دارد.

اختلالات Autism spectrum، ناتوانی مادام العمر هستند اما بسیاری از کودکان در صورتی که زودهنگام و به طور جداگانه و شخصی تحت آموزش مناسب قرار گیرند، پرورش می یابند. کمک کردن به کودک برای استفاده از ابزار ارتباطی حائز اهمیت می باشد و در یاد دادن ساختاری برای زندگی روزمره مفاهیم مختلف تعلیم و تربیتی ایجاد شده است. همچنین فراهم کردن اطلاعات و آموزش مناسب والدین و خانواده ها و برقراری یک ارتباط قابل اعتماد بین خانواده و سیستم آموزشی حائز اهمیت می باشد. بسته به نقایص فردی، نیاز به کمک کردن به خصوص بین کسانی که مبتلا به اختلالات autism spectrum هستند، متفاوت می باشد. برخی ممکن است نیاز به کمک تمام وقت داشته باشند، در حالی که سایرین تنها احتیاج به کمک در برنامه ریزی درسی یا برخی فعالیت های خاص دارند.

مطالب مرتبط :

نقش دندانپزشک اطفال چیست؟

نقش سیستم عصبی مرکزی در دندانپزشکی اطفال

ترس از دندانپزشک و برخورد دندانپزشک با اطفال