ملاحظات مراقبت های دهانی و دندانی در کودکان سرطانی به توصیه دندانپزشک اطفال خوب :
درمان توسط شیمی درمانی و یا رادیوتراپی منجر به عوارض حاد و طولانی مدت بسیاری در حفره دهان می شود. عفونت های دهان و دندان ممکن است درمان انکولوژی را دچار مشکل کنند و نیز تاخیر در آن ممکن است منجر به ناخوشی و کیفیت پایین زندگی کودک شود. عوارض حاد دهانی در کودکان شایع است. مداخله دندانی سریع و رادیکال، مشکل را کاهش و خطر مشکلات دهانی و سیستمیک به همراه آن به حداقل می رسند. ترومای همراه با فانکشن دهان و آسیب به مخاط، نظیر آنچه که در عفونت هرپتیک داریم، خطر خونریزی را افزایش می دهند. بنابراین مشاوره دندانپزشکی در یک بیماری که جدیدا تشخیص داده شده باید بلافاصله انجام شود تا زمان کافی برای کامل کردن مراقبت های دندانی قبل از اینکه درمان سرطان شروع شود، داشته باشیم. هربیمار باید بر اساس نیازهای فردی به طور جداگانه درمان شود و مشاوره های مناسب با پزشکان و دیگر متخصصان دندانپزشکی اطفال قبل از اینکه مراقبت های دندانی شروع شود، انجام گیرد.
یک مرور کامل باید شامل اطلاعاتی در مورد بیماری زمینه ای، زمان تشخیص، روش های درمانی که بیمار از زمان تشخیص دریافت کرده(شیمی درمانی، رادیوتراپی، جراحی ها و …) و مشکلات شامل ریلپس ها، بستری شدن ها، ملاقات های اورژانس، عفونت ها(دهانی و سیستمیک)، وضعیت هماتولوژیک اخیر، آلرژی ها، داروها باشد، و به مروری بر سیستم ها (قلب، ریه ها، کلیه ها و …) نیز باید توجه شود.
بهداشت دهانی، رژیم غذایی و پیشگیری از پوسیدگی :
بدون توجه به وضعیت هماتولوژیک کودک، بهداشت دهانی دقیق در سرتاسر درمان انکولوژی برای کاهش مشکلات دهانی اهمیت دارد. ترومبوسیتوپنی نباید تنها عامل تعیین کننده بهداشت دهانی باشد، زیرا بیماران قادر به مسواک زدن بدون خونریزی در سطوح متفاوتی از شمارش پلاکتی هستند. شواهدی وجود دارد که بیمارانی که مراقبت های دهانی شدیدی را انجام می دهند، احتمال موکوزیت متوسط یا شدید کمتری دارند بدون اینکه موجب افزایشی در سپتی سمی و عفونت هایی در حفره دهان شوند. استفاده از یک مسواک نرم معمولی یا یک مسواک برقی حداقل دوبار در روز موثرترین روش برای کاهش خطر خونریزی مشخص و عفونت در لثه است.
کودک مبتلا به سرطان ممکن است از نظر تغذیه ای در خطر بالای پوسیدگی دندان باشد. علاوه بر این تعداد زیادی از داروهای خوراکی کودکان محتوی مقدار زیادی ساکاروز می باشد، بنابراین آن ها باید به گونه ای استفده شوند که خطر پوسیدگی را به حداقل برسانند.
استفراغ نیز عارضه جانبی درمان سرطان می باشد، بنابراین بیمار باید دهان خود را بعد از بالا آوردن غذا با آب یا هر محلول ملایم دیگری برای حذف اسید های معده بشوید. زیرا این اسید محرک بافت های دهانی است و ممکن است باعث دکلسیفیکاسیون مینا شود. مکمل های فلوراید، ژل ها یا دهانشویه های فلوراید خنثی برای بیماران در خطر پوسیدگی توصیه می شود.
