شایع ترین دندان های شیری که آسیب می بینند!

آسیب به دندان های یک کودک خردسال می تواند مراتب جدی و دراز مدتی بر جای بگذارد و منجر به تغییر رنگ، بدشکلی یا از دست رفتن احتمالی آن ها شود. اثر روانی چنین صدمه ای می تواند بسیار وسیع باشد. بنابراین دندانپزشک اطفال باید دارای خصوصیات زیر باشد :

1.اطلاعات کافی درباره روش های درمان صدمات ناشی از ضربه داشته باشد.

2.در طی ساعات کار مطب و بعد از آن، دندانپزشک کودکان باید برای ارائه خدمات و درمان لازم در دسترس باشد.

اگر هرکدام از موارد بالا رعایت نشود، کودک صدمه دیده باید نزد یک متخصص ازجاع شود. هدف از این موضوع، فراهم نمودن روشی آسان برای صدمات دندانی در دندان های شیری است. تکنیک های تشخیص، درمان، و مراقبت های پیگیری را بیان می کنیم.

اتیولوژی و اپیدمیولوژی تروما در دندان های شیری :

شایع ترین دندان هایی که در سیستم دندانی شیری دچار آسیب می شوند، انسیزورهای ماگزیلا هستند. مولرهای شیری به ندرت دچار آسیب می شوند، و معمولا در نتیجه ضربه غیر مستقیم، آسیب می بینند (یعنی ضربه هایی که به سطح تحتانی چانه وارد می شوند و باعث می شوند که مندبیل با نیروی زیاد در مقابل ماگزیلا بسته می شود).

در سیستم دندانی شیری، آسیب های جابجا کننده به علت ماهیت اسفنجی استخوان در کودکان جوان و نسبت کمتر ریشه یا تاج در مقایسه با دندان های دائمی، شایع تر از شکستگی ها هستند. اگرچه گزارشات صدمات در کودکان پیش مدرسه ای که برای درمان دندانپزشکی مراجعه می کنند، حاکی از آن است که اکثریت آن های صدمات جابجایی رنج می برند. اما مطالعات اپیدمیولوژیک در جامعه نشان می دهند که شکستگی های تاج شایع ترین آسیب در دندان های شیری است.

هرچند این صدمات ممکن است تنها یک آسیب مختصر ایجاد کرده و همین مسئله باعث می شود که والدین به دنبال درمان دندانپزشکی نباشند.

در سن 5 سالگی در حدود 40% پسرها و 30%دخترها آسیب های تروماتیک به دندان هایشان را تجربه کرده اند. در سن 2 تا 4 سالگی میزان اسیب به دندان های شیری بیشترین است زیرا در این زمان، مهارت های حرکتی کودک در حال تکامل است. کودکان با انسیزورهای پروترود، همانند مال اکلوژن های کلاس II در حال تکامل، نسبت به کودکان با اورجت انسیزالی طبیعی، 2 تا 3 برابر احتمال بیشتری برای آسیب های دندانی دارند.